ایسنا: شایعترین علل تشنج در دوران نوزادی، نرسیدن اکسیژن به
مغز آنهاست که ممکن است در اثر حوادث زایمانی برای کودک همچون پیچیدن بند ناف به دور
گردن آنها یا نارس بودن کودک به وجود آید.
دکتر فرامرز فتوره چیان متخصص بیماری های کودکان و عضو انجمن
مغزو اعصاب و صرع کودکان ایران گفت: 28 روز
اول زندگی (نوزادی) مهمترین و حساس ترین دوران زندگی فرد است که گذر از این دوران بدون
ابتلا به بیماری های تهدید کننده حیات می تواند تا حدودی ضامن بقای فرد در زندگی او
باشد.
دکتر فتوره چیان افزود: متأسفانه در کشور ما با وجود این که
به پیشرفت های زیادی در زمینه بهداشتی رسیده ایم اما هنوز شاهد مرگ و میر زیادی در
زمان نوزادی هستیم که از مهمترین و تأثیرگذارترین آن، تشنج دوران نوزادی است.
وی افزود: تشنجات نوزادی عمدتاً به دو صورت فوکال و منتشره است
که بیشتر به صورت موضعی دیده می شوند و به راحتی قابل تشخیص نیستند، همچنین شایع ترین
فرم تشنج، تشنجات sabtle است که در نوزادان بیشتر
دیده می شود.
وی در خصوص علائم این تشنج گفت: این نوع تشنج به صورت مکیدن
لب، حرکت چرخشی چشم، حرکت پاها به صورت پا زدن رکابی، قطع تنفس یا آپنه (که بیشتر در
نوزادان نارس دیده می شود) است.
دکتر فتوره چیان در خصوص علل تشنج در دوران نوزادی گفت: شایعترین
علل نرسیدن اکسیژن به مغز است که می تواند علل مختلفی داشته باشد. همچنین خون ریزی
داخل مغزی که بیشتر در نوزادان نارس شایع است، کاهش قند خون، کاهش کلسیم و منیزیم،
کاهش و افزایش سدیم از جمله مواردی هستند که در تشنجات نوزادی مؤثر هستند.
وی افزود: راه های تشخیصی علل تشنج با شرح حال و معاینه فیزیکی
پزشک موثر است، مثلاً انجام آزمایش ساده برای تشخیص اینکه آیا تشنج در اثر کاهش قند،
کلسیم و منیزیم و افزایش و یا کاهش سدیم بوده یا نه و همچنین با استفاده از اقدامی
مثل سونوگرافی از جمجمه با تشخیص این که آیا در اثر اشکال در مغز خونریزی ایجاد شده
یا خیر صورت می گیرد.
وی با اشاره به اینکه هر آزمایش محاسن و معایبی را می تواند
برای کودکان به همراه داشته باشد، گفت: آزمایشاتی مانند MRI به دلیل طولانی بودن آن و با توجه به شرایط کودک و نیز
رادیولوژی برای کودکان بدحال می تواند مضر باشد. بهتر است در زمانی که نوزاد وضعیت
پایدارتری دارد این کار انجام شود.
وی در خصوص درمان این نوع از کودکان گفت: نوع درمان بسته به
علت به وجود آمدن این مشکل متفاوت خواهد بود.