علاجی برای آرتروز وجود ندارد اما شما می‌توانید کارهایی را انجام دهید که پیشرفت آن را کندتر کند، درد را کاهش دهد و کارکرد مفصل را حفظ کند یا بهبود بخشد. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش وزن به خصوص مفید است. اغلب می‌توانید با مسکن‌های معمول مانند استامینوفن یا ایبوپروفن و آسپیرین درد را تسکین دهید. استفاده از عصاها، اسپلینت‌ها یا بریس‌ها ممکن است برای حفاظت مفصل از آسیب بیشتر ضروری باشد اما یک شیوه درمانی وجود دارد که افراد مبتلا به آرتروز باید هر روز استفاده کنند: ورزش.
ورزش مرتب، عضلات را تقویت می‌کند و انعطافپذیری و توان حفظ تعادل را بهبود می‌بخشد. ورزش نه تنها به تسکین درد و سفتی مفاصل کمک می‌کند، بلکه سطح سلامت عمومی فرد را نیز ارتقا می‌دهد. همچنین ورزش به عنوان وسیله‌ای برای بهبود خلق و خو و برای پیشگیری از سایر بیماریهای شایع در سالمندی مفید است. جامعه طب سالمندی آمریکا در سال 2001 توصیه کرد که ورزش بخش ثابتی در درمان آرتروز در افراد 65 ساله و بالاتر باشد. این انجمن همچنین پس از بررسی شواهد نتیجه کرد که ورزش در حد متوسط، بر خلاف نگرانی برخی از افراد، خطر آرتروز را افزایش نمی‌دهد؛ گرچه فعالیت جسمی شدید یا شرکت در ورزش‌های رقابتی در طول زندگی ممکن است چنین اثری داشته باشد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که زنان سالمند می‌توانند با انجام یک یا دو ساعت فعالیت جسمی با شدت متوسط در هر هفته از درد ناشی از آرتروز جلوگیری کنند. ورزش نکردن ممکن است به طور مستقیم در آرتروز نقش داشته باشد؛ به خصوص به علت تحلیل رفتن عضلات حمایت‌کننده و جاذب ضربه، مثل عضلات اطراف زانو. اجزای اصلی برنامه ورزشی که برای مبتلایان به آرتروز توصیه میشود، فعالیت‌هایی است که انعطافپذیری، قدرت عضلانی و استقامت را افزایش می‌دهند. برنامه ورزشی باید برای هر فرد به طور جداگانه طرح‌ریزی شود تا از آسیب و تشدید آرتروز جلوگیری کند. فعالیت‌هایی که پزشک شما توصیه می‌کند و اینکه چه اندازه و با چه فواصل زمانی ورزش کنید، به عوامل گوناگون بستگی خواهد داشت؛ از جمله اینکه کدام مفاصل درگیر آرتروز هستند، شدت درد در چه حدی است، میزان تناسب اندام شما چه‌قدر است و اینکه شما به چه بیماریهای دیگری مبتلا هستید؟. این امر به معنای آن است که باید پزشک، فیزیوتراپیست یا سایر متخصصان پزشکی باتجربه در درمان آرتروز در ابتدا فرد را ارزیابی کنند.
منبع : بیتوته