به این دلایل نباید گریه کودکتان را بی‌‌‌جواب بگذارید-قسمت دوم

در قسمت قبل این مقاله ۵ دلیل ذکر کردیم که چرا نباید به گریه‌ی کودکتان بی‌محلی کنید. در اینجا ادامه‌ی مطلب را می‌خوانید:

۶- والدین ممکن است بی‌توجهی به گریه‌ی نوزادان را درست بدانند، اما آن‌ها زمانی‌ که تلاش‌هایشان برای گفتگو توسط والدین نادیده گرفته شود شدیدا خشمگین می‌شوند. بسیاری در جوامع ما بر این اعتقادند افراد پس از رسیدن به سن خاصی حق نظر دادن دارند. اما چه سنی‌؟ نوزادان و بچه‌ها کمتر از یک شخص تلقی می‌شوند زیرا کوچک و بی‌دفاع هستند. هرچقدر کسی بی‌دفاع‌تر باشد سزاوار محبت، توجه و کمک بیشتری است. 
۷- اگر به فرض بی‌دفاع بودن کودکان را مورد بی‌توجهی قرار دهیم، سبب می‌شود که آنان احساس شفقت به دیگران را که همه با آن متولد می‌شویم را از دست بدهند. اگر به فرض ناتوانی کودکان گریه‌شان نادیده گرفته شود، یاد می‌گیرند که این پاسخ مناسبی به افراد ضعیف‌تر از خود است و دلیلی برای «حقانیت» است. بدون دلسوزی، مراحل بعدی دشوارتر و حتا خشونت آمیز می‌شود. کسانی که از قساوت جنایتکار بی‌رحم نسبت به قربانیان خود متعجب می‌شوند نیاز است بررسی کنند که او کجا و کی شفقت خود را از دست داده است. دلسوزی با ما متولد می‌شود و یک شبه از بین نمی‌رود بلکه به سبب بی‌توجهی یا رفتار‌های دوگانه، ذره ذره، دزدیده می‌شود تا زمانیکه کاملا ناپدید می‌شود. از دست دادن ترحم بزرگترین تراژدی است که می‌تواند برای یک کودک اتفاق بیفتد. 
۸- اگر کودکی از طریق رفتارهای پدر ومادرش یاد بگیرد که بی‌توجهی به گریه‌ صحیح است‌، با کودک خود نیز چنین رفتاری خواهد داشت مگر اینکه در این بین شفقتی از دیگران دریافت کند. مراقبت‌های نادرست بین نسل‌ها تداوم می‌یابد تا زمانیکه تجربه‌ی جدیدی این الگو را تغییر دهد. چقدر برای پدر ومادرها آسان خواهد بود که در کودکی رفتار درست با کودکانشان را بیاموزند! زمانیکه کسی از کنار یک کودک غمگین بدون کمک به او رد نمی‌شود البته چرخه‌ی مراقبت‌های نادرست می‌تواند تغییر کند. این ممکن است اولین باری باشد که کودک این پیام را دریافت می‌کند که احساساتش مشروع و مهم هستند، و این پیام انتقادی ممکن است بعدها هنگامی که خودش بچه‌دار شد به یادش بیاید. 
۹- گریه یک نشانه‌ است که طبیعت به کودک بخشیده تا با آن والدینش را مضطرب سازد تا آنها نیازش را برطرف کنند. بی‌توجهی به گریه‌ی کودک مانند بی‌توجهی به علایم هشدار ردیاب دود است زیرا آن را برآشفته می‌یابیم. این نشانه به معنی آشفته سازی ما است بنابراین ما می‌توانیم به یک مساله‌ی مهم رسیدگی کنیم. تنها یک شخص کر ردیاب دود را نادیده می‌گیرد، پس برخی والدین نسبت به گریه‌ کری را پیشه‌ی خویش می‌سازند. گریه، مانند ردیابی با صدای بلند توجه‌ی ما را به خود جلب کرده و بنابراین ما باید به نیاز‌های مهم کودک رسیدگی کنیم. تصور پاسخ نادرست به علامتی که طبیعت در اختیار همه‌ی کودکان  قرار داده  تا بطور دایم از آن استفاده کنند، منطقی نیست. 
۱۰- والدینی که تنها به رفتارهای «خوب» پاسخ می‌گویند ممکن است اعتقاد داشته باشند که با اینکار خود به بچه‌ها رفتار«بهتر» را آموزش می‌دهند. اما خودشان بیشترین تفاهم را نسبت به کسانی دارند که رفتار مهربانتری با آنان دارند. این به این معنی است که به کودکان به یک گونه‌ی دیگر با اصول رفتاری متفاوت نگریسته شود. این چیزی را اثبات نمی‌کند، زیرا تعیین لحظه‌ی دقیق تغییر ناگهانی کودک به اصول کاربردی «‌بزرگسالی» امکان ندارد. حقیقت بسیار ساده‌تر است: کودکان انسان‌هایی هستند با همان اصول رفتاری بقیه‌ی انسان‌ها. مانند همه‌ی ما، به مهربانی، بردباری و درک بهتر عکس العمل نشان می‌دهند. والدین ممکن است متعجب شوند که چرا یک کودک «بی ادب» از رفتار خود دست کشیده و از آنان بپرسد: «آیا وقتی کسی با من رفتار خوبی داشت باید با او همسویی کنم، ‌و یا همان رفتاری را با بچه‌ام داشته باشم که با من رفتار شده؟»

(منبع: ایندپندنت)

مطلب مرتبط:

به این دلایل نباید گریه کودکتان را بی‌جواب بگذارید-قسمت اول