به حبه‌های درشت خشک شده ی انگور سیاه، “مویز” گفته می‌شود. این عضو خشکبار در واقع همان کشمش است که از نظر شکل ظاهری و رنگ با کشمش متفاوت، ولی از نظر خواص تا حد زیادی شبیه آن است. معمولا مویز تهیه شده از انگور قرمز مجلسی یا انگور شاهانی بهتر است.
مویز بر اثر خشک شدن خواص خود را از دست نمی‌دهد و حتی اثر نیروبخش آن بیشتر می‌شود.
مویز سرشار از ویتامین های E ، A ، B و املاحی مانند کلسیم، فسفر و پتاسیم است. مویز دارای اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ می باشد.
بهترین و پرخاصیت‌ترین نوع آن، مویز پرگوشت، کم‌دانه یا بی‌دانه است.
ائمه معصومین (ع)سفارش های زیادی به خوردن مویز فرموده اند:
که الو دکتر به تعدادی از آن اشاره می کند:
1. پیامبر (ص): مویز بخورید که خلطهاى درون را از غلیان مى اندازد؛ بلغم را آرام مى کند؛ عصب را قوى مى سازد؛ رنجورى را برطرف مى نماید و موجب خوش قلبى مى گردد.
2. پیامبر (ص): مویز بخورید که … موجب خوش خلقى مى گردد؛ دل را پاک مى کند و غم و اندوه را از بین مى برد.
3. ظرفى سرپوشیده براى پیامبر (ص) آوردند. پیامبر (ص)، سرپوش آن را برداشت و فرموند: با نام خدا بخورید که مویز، خوردنى خوبى است ؛ عصب را قوى مى سازد؛ لاغرى ناشى از بیمارى را زائل مى کند؛ موجب فروکشى خشم مى گردد؛ سبب خوشنودى خداوند مى شود؛ دهان را خوشبو مى سازد و رنگ رخسار را صاف و روشن مى گرداند.
4. امام على (ع): مویز، قلب را استحکام مى بخشد؛ بیمارى را از بین مى برد؛ حرارت بدن را پائین مى آورد و دل را پاک مى کند.
5. امام صادق (ع): اگر قحطى به شما رو کرد، خود را با اندکى مویز، سیر کنید.
6. پیامبر (ص): هر کس بر خوردن مویز در حالت ناشتا مداومت داشته باشد، فهم و حافظه و ذهن قوى ، روزى اش مى گردد و از بلغمش کاسته مى شود.
7. امام رضا (ع): هر کس مى خواهد حافظه اش قوى گردد، هر صبح در حالت ناشتا، هفت مثقال مویز بخورد.
8. امام على (ع): هر کس در ابتداى روز، بیست و یک عدد مویز سرخ بخورد، خداوند هر بیمارى و ناخوشى را از او دور مى کند.
9. هر کس در حالت ناشتا، بیست و یک مویز سرخ بخورد، هیچ چیز ناخوشایند در بدنش نخواهد دید.
10. خوردن بیست و یک عدد مویز سرخ در هر صبح و در حالت ناشتا، هر بیمارى – به جز بیمارى مرگ – را دور مى کند.