تعریف بیماری
به اتساع رگ‌های وریدی در مجرای مقعدی می‌گویند که به کنترل مدفوع کمک می‌کنند. زمانی‌که متورم یا ملتهب می‌شوند بواسیر می‌شوند.
درمان بیماری
درمان اولیه برای بیماری خفیف یا متوسط هموروئید شامل افزایش دریافت فیبر، مایعات از راه دهان برای حفظ جذب آب، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای تسکین درد و استراحت می‌باشد. ممکن است در صورت بروز علائم شدید یا بهبود نیافتن با استفاده از مدیریت بیماری، برخی روشهای فرعی انجام شوند. عمل جراحی برای کسانی انجام می‌شود که پس از این مراحل هم بهبود نمی‌یابند.
سنتی
درمان سنتی معمولاً شامل رژیمی غنی از فیبر غذایی، نوشیدن مایعات به منظور حفظ میزان آب بدن، داروهای غیراستروئیدی ضد التهاب (NSAID)، حمام نشسته و استراحت می‌باشد.. نشستن داخل آب گرم (وان یا لگن آب گرم)sitz bath روزانه چند بار هر بار به مدت ده تا پانزده دقیقه به کاهش تورم کمک کرده و منطقه گرفتار را تسکین می‌دهد.
اگرچه بسیاری داروهای شیافی و موضعی برای درمان بواسیر وجود دارد، اما شواهد اندکی برای تضمین استفاده از آنها وجود دارد. داروهای حاوی استروئید را نباید بیش از ۱۴ روز استفاده نمود، زیرا ممکن است باعث نازک شدن پوست شود. اکثر داروها حاوی ترکیبی از عناصر فعال هستند. این عناصر شامل این موارد است: یک کرم محافظتی همچون وازلین یا اکسید روی یک داروی مسکن همچون لیدوکائین و یک منقبض کننده عروق همچون اپی‌نفرین می‌باشد. زردینه دارای فواید مشکوک و احتمالا عوارضی جانبی هستند. علائم آن معمولاً پس از بارداری برطرف می‌شود؛ بنابراین درمان فعال را به بعد از زایمان موکول می‌کنند.
بندآوری توسط نوارزخم لاستیکی معمولا به عنوان اولین راه درمان برای کسانی است که دچار هموروئید نوع ۱ تا ۳ هستند.] در این روش نوارزخم‌های لاستیکی را در فاصله دست کم ۱ سانتی‌متری بالایخط دندانه می‌چسبانیم تا جریان خون در آن قسمت مسدود شود. ظرف مدت ۵ تا ۷ روز، هموروئید خشک شده می‌افتد. در صورتی که نوارزخم خیلی نزدیک به خط دندانه چسبیده شود، فورا موجب درد شدید می‌شود. در افرادی که این روش درمانی را به کار گرفته‌اند میزان درمان ۸۷٪ نتیجه بخش بوده است و حدود ۳٪ دچار عوارض و درد شده‌اند.
اسکلروتراپی عبارت است از تزریق یک ماده متصلب همچون فنول در هموروئید. این کار موجب فروریختن دیواره‌های رگ‌ها شده و هموروئیدها را می‌خشکاند. میزان موفقیت این روش درمانی پس از گذشت ۴ سال از درمان حدود ۷۰٪ است که نسبت به روش درمانی بندآوری توسط نوارزخم لاستیکی میزان موفقیت بیشتری است.
روشهای متعددی از سوزاندن زخم وجود دارد که نشان داده شده در مورد هموروئید موثر است اما این روش‌ها معمولا هنگامی استفاده می‌شود که روشهای دیگر بی نتیجه باشد. این کار را می‌توان از طریقسوزاندن برقی زخم، سوزاندن بوسیله اشعه فروسرخ،جراحی لیزر یا جراحی کرایو انجام داد. سوزاندن زخم از طریق اشعه فروسرخ می‌تواند یک گزینه درمانی برای افرادی باشد که دچار هموروئید نوع ۱ یا ۲ هستند. بیمارانی که دچار هموروئید نوع ۳ یا ۴ هستند احتمال وقو ع مجدد بیماری بالا است.
جراحی
در صورتی که روشهای ساده و درمان سنتی نتیجه بخش نباشد، می‌توان چندین روش جراحی را به کار گرفت. تمامی درمانهای جراحی به نوعی دارای مقداری عوارض از جمله خونریزی، عفونت، تنگی مقعد واحتباس ادراری است که به دلیل نزدیکی زیاد مقعد به رشته‌های عصبی است که مسئول انتقال به مثانه هستند. همچنین ممکن است اندکی خطر بی‌اختیاری در دفع و مخصوصا دفع مایع به میزان ۰٪ تا ۲۸٪ وجود داشته باشد. اکتروپین مخاطی یکی دیگر از عوارضی است که ممکن است پس از جراحی هموروئید (اغلب همراه با تنگی مقعد) رخ دهد. این جایی است که مخاط مقعدی از مقعد جدا می‌شود، درست شبیه به نوعی بسیار خوش‌خیم از پرولاپس مقعدی.
برش هموروئید (Excisional hemorrhoidectomy) جراحی و برش هموروئید است که عمدتا تنها زمانی استفاده می‌شود که وضعیت هموروئید بسیار وخیم است. در این روش بیمار پس از انجام عمل جراحی درد بسیار زیادی را تجربه می‌کند و معمولا ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد تا بهبود یابد.اما در دراز مدت کسانی که دارای هموروئید درجه ۳ هستند و با این روش درمان شده‌اند، شرایط بهتری نسبت به افرادی دارند که با روش رگ بندی با طناب لاستیکی درمان شده‌اند. این روش توصیه شده برای افرادی است که دارای هموروئید خارجی ناشی از لخته خون در صورتی که ظرف مدت ۲۴ ساعت تا ۷۲ ساعت انجام شود. پماد گلیسریل تری نیترات هم برای افرادی که دارای درد هستند و هم افرادی که در حال بهبود هستند، مفید است.
درمان سرخرگ زادیی هموروئیدی در سراسر مقعد به روش داپلر روشی تقریبا هجومی است که با استفاده از داپلر فراصوتی محل دقیق ریزش درونی خون سرخرگی را شناسایی می‌کند. این سرخرگ‌ها سپس به هم متصل می‌شوند و بافت پرولابه شده بخیه می‌شود و به حالت نرمال برمی گردد. میزان بازگشت در این روش اندکی بالاتر است اما مشکلات و عوارض آن در مقایسه با هموروئیدکتومی کمتر است.
هموروئیدکتومی اصلی که به عنوان هموروئیدوپکسی بسته نیز شناخته می‌شود روشی است که در آن قسمت عمدهٔ بافت هموروئیدی که به صورتی غیرعادی بزرگ شده است برش داده می‌شود و سپس مابقی بافت هموروئیدی به جای طبیعی خودش برگردانده می‌شود. این عمل معمولا درد کمتری دارد و در مقایسه با برش کامل هموروئید، زودتر بهبود می‌یابد.. اما این روش شانس برگشت علائم هموروئیدی بیشتر از روش رایج همورئیدکتومی است و بنابراین معمولا این عمل به بیمارانی که دچار هموروئید درجه ۲ یا ۳ هستند توصیه می شود.
موثرترین راه درمان بواسیر+ پاسخ دکتر ناصر ابراهیم دریانی