تعریف بیماری
نارسایی حاد کلیه نارسایی ناگهانی عملکرد کلیه‌ها. کلیه‌ها در حالت طبیعی وظیفه پاک کردن بدن از مواد زاید را به‌عهده دارد، و در صورت نارسایی آنها، مواد زاید تجمع‌یافته و باعث بروز علایمی
می‌شوند که شدت آنها متغیر است. این اختلال معمولاً دارای یک سیر کوتاه و نسبتاً شدید بوده ولی اغلب قابل علاج است.
درمان بیماری
۱. بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش شمارش سلول‌های خون، آزمایش‌های خون و ادرار جهت ارزیابی عملکرد کلیه و وضعیت تعادل آب و الکترولیت، نوار قلب (روشی برای تشخیص
بیماری‌های قلبی از طریق ارزیابی فعالیت الکتریکی قلب)، نمونه‌برداری سوزنی کلیه، و رادیوگرافی شکم، کلیه‌ها، حالب‌ها و مثانه برای شناسایی سنگ کلیه، باشد.
۲. درمان براساس علت زمینه‌ساز نارسایی کلیه تعیین می‌شود.
۳. جراحی در مواردی که علت زمینه‌ای با جراحی قابل اصلاح باشد توصیه می‌شود.
۴. بستری فوری بیمار در بیمارستان جهت تجویز آب و الکترولیت و دیالیز (گاهی) ضروری است.
۵. دیالیز (روش مصنوعی برداشت مواد زاید از خون در غیاب عملکرد کلیه‌ها) تا هنگام بازگشت عملکرد کلیه‌ها ممکن است لازم گردد.
ـ داروها:
داروهایی برای کنترل علت زمینه‌ای نارسایی کلیه، آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت بروز عفونت
علل و عوامل خطرسازبیماری نارسایی حاد کلیه
