قاعدگی های دردناک در علم پزشکی دیسمنوره نامیده می شود که واژه ای است یونانی و همه ناراحتی های دوران قاعدگی شامل استفراغ، اسهال، ضعف و بی حالی، تنش، احتباس مایعات در بدن، دردهای شکمی و پاها، خستگی های مزمن، افسردگی و… را دربر می گیرد. دکتر سولماز توانگر، متخصص زنان و زایمان و عضو هیئت علمی دانشگاه درباره انواع قاعدگی های دردناک بیشتر توضیح می دهد.
فرض کنید امید به زندگی در بدو تولد یک زن 70 سال باشد. با یک محاسبه ساده می توان گفت خانمی با سیکل های قاعدگی منظم 28 تا 30 روزه که هر بار 5 تا 7 روز طول می کشد، بیش از یک دهم از طول عمرش را با خونریزی قاعدگی سپری خواهدکرد که اگر این دوران با ناراحتی های شدید جسمی و روانی ناشی از آن همراه باشد، بخش مهمی از زندگی اش با درد ناشی از این مشکل می گذرد.
حالا شاید این پرسش برای تان پیش بیاید که اصلا قاعدگی دردناک به چه علت به وجود می آید؟ بادی گفت رحم یک عضله است و مانند هر عضله ای به انقباض و انبساط در می آید. اکثر انقباضات رحم هرگز احساس نمی شوند ولی انقباضات قوی رحم، دردناک هستند. البته به نظر می رسد که علت بروز این انقباضات، افزایش تولید ماده ای به نام پروستاگلاتدین در دوران خونریزی قاعدگی باشد و میزان تولید بالای آن دردهای دوران قاعدگی را تشدید می کند.
آشنایی با انواع دیسمنوره
بد نیست بدانید قاعدگی دردناک به دو دسته دیسمنوره اولیه و ثانویه تقسیم می شود. در دیسمنوره اولیه، دردهای دوران قاعدگی از ابتدای شروع قاعدگی در سن بلوغ شروع شده و تا آخر دوران باروری ادامه می یابد. البته در صورتی که دردها 3 تا 4 سال بعد از اولین قاعدگی شروع شود و اگر دسمنوره همراه با دوره ها بدون تخمک گذاری باشد، باید به فکر علل ثانویه بود.
در این نوع دیسمنوره معمولا درد چند ساعت قبل یا همزمان با خونریزی قاعدگی شروع شده و حداکثر دو تا سه روز طول می کشد. دردها بیشتر در ناحیه زیرشکم است و گاهی به کمر و ران ها هم انتشار می یابد. از دیگر علائم این قاعدگی دردناک می توان به تهوع همراه یا بدون استفراغ، بی اشتهایی، اسهال، خستگی و گاهی سردرد اشاره کرد.
تشخیص راحت نیست
شاید برای تان جالب باشد بدانید دیسمنوره اولیه در خانم هایی که مادران آنها نیز دچار این ناراحتی بوده اند شایع تر است اما با افزایش سن و زایمان طبیعی می تواند به خودی خود درمان شود در حالی که در دیسمنوره ثانیوه فرد پس از مدت ها قاعدگی عادی و بدون درد، دچار قاعدگی های دردناک می شود.
این نوع ثانویه در خانم هایی که بیماری های لگنی مثل آندومتریوز، آدنومیوز، توده های زیرمخاطی رحم، تنگی شدید گردن رحم، عفونت های لگنی مزمن، چسبندگی های لگنی و هیپرمنوره (افزایش خونریزی ماهانه) دارند، رخ می دهد. در این بیماران معاینات کامل لگن و همچنین آزمایش های روتین، تصویربرداری از رحم، سونوگرافی و… برای تشخیص ضروری است، اما گاهی متخصصان باتجربه هم ممکن است در تشخیص نوع اولیه و ثانویه اشتباه کنند.
منبع: منبع: مجله همشهری تندرستی/ برترینها