دیابت می‌تواند بسیاری از اعضا و دستگاه‌های بدن را درگیر کند و یکی از این دستگاه‌ها دستگاه جنسی بیمار است که می‌تواند مشکلات بسیاری را برای وی بوجود آورد. بطور مثال در دیابت‌های طولانی مدت، رشته‌های عصبی درگیر می‌شوند و همین درگیری اعصاب می‌تواند تحریک و عملکرد جنسی را مختل کند معمولا در غیاب درگیری عصبی هم ممکن است در دیابت، عملکرد جنسی دچار اختلال شود.
پژوهشگران در شیگاکو می‌گویند مردان مبتلا به دیابت علاوه بر اینکه احتمال بیشتری دارد که عدم ابراز علاقه به جنس مخالف داشته باشند بلکه ممکن است اختلالات نعوظ را هم تجربه کنند. این دانشمندان که آزمایشات خود را بر روی حدود ۲۰۰۰ نفر در سنین ۵۷ تا ۸۵ ساله انجام دادند کشف کردند که حدود ۷۰ درصد مردان و ۶۲ درصد زنان مبتلا به دیابت فقط حدود دو تا سه بار در ماه میل به فعالیت جنسی دارند.
این مطالعات همچنین نشان میدهند که مردان دیابتی احتمال بیشتری دارد که عدم ابراز علاقه به داشتن رابطه جنسی داشته باشند. همچنین مردان احتمال بیشتری دارد که به اختلالات نعوظ دچار شوند.
زنان و مردان مبتلا به دیابت با درصد بالاتری نسبت به افراد سالم دچار مشکلات ارگاسم می شوند و فقط ۱۹ درصد از زنان و ۴۷ درصد از مردان در مورد مشکلات جنسی خود با پزشک مشورت می کنند.
پژوهشگران می گویند نقش بیماریهای جسمی در بروز اختلالات جنسی، بیشتر در آقایان و عمدتا در اختلال نعوظ، بررسی شده بود؛ چنان که تحقیقات نشان داده است که بیش از ۷۰ درصد موارد اختلال در نعوظ در مردان، به دلیل بیماریهای جسمی، شامل دیابت، بیماریهای کلیه، مصرف الکل، بیماریهای عصبی، MS، بیماریهای عروقی، تصلب شرائین و مانند آن رخ می‌دهد.
آگاهی داشتن خانواده‌ها از تاثیر دیابت و سایر بیماریهای جسمی ایجادکننده اختلالات زناشویی، سبب می‌شود که به محض بروز اولین علائم، برای پیگیری و درمان آن، و گرفتن خدمات مشاوره‌ای، مراجعه کنند و نگذارند مشکل از آن چیزی که هست، پیچیده‌تر شود و نهایتا به فرو پاشیدن بنیان خانواده بینجامد. متاسفانه در کشور ایران نه تنها مردم در مورد رابطه بین بیماریهای جسمی و اختلالات جنسی اطلاعات درستی ندارند، بلکه متخصصان غدد و دیابت، و سایر متخصصان هم آن چنان که باید در این مورد بیماران‌شان را آموزش نمی‌دهند و مشاوره‌های لازم را به آنها نمی‌دهند و در صورت ردیابی مشکل ویژه جنسی، آنها را به مراجع معتبر ارجاع نمی‌دهند.
تاثیر دیابت بر اختلالات جنسی زنان
داشتن ارتباط جنسی برای افراد دیابتی مفید است و به سلامت قلب و گردش خون و خواب کمک می کند و سبب بهبود حالات روحی فرد می شود. با این وجود چرا برخی از زنان مبتلا به دیابت از رابطه ی جنسی با همسر خود لذت نمی برند؟
دلیل آن البته این است که دیابت سبب بروز عوارضی بر اعصاب می گردد. دیابت با تخریب اعصاب اندام تناسلی سبب می شود فرد به سختی به ارگاسم(اوج لذت جنسی) برسد. همچنین سبب خشکی واژن و مقاربت دردناک می گردد. آسیب در حین مقاربت و ترس از افت قندخون سبب کاهش اعتماد به نفس زنان مبتلا به دیابت می شود.
چنانچه از پمپ انسولین استفاده می کنند نگرانی از محل قرار گرفتن پمپ درهنگام مقاربت یکی دیگر از عوامل باز دارنده محسوب می شود. مانند سایر عوارض دیابت، بالا بودن قند خون می تواند سبب بروز عوارض جانبی بر مسائل جنسی بیماران شود. بنابراین اولین استراتژی برای بهبود ارتباط جنسی کنترل قندخون است. اما حتی زنانی که قند خونشان را به خوبی کنترل می کنند باز هم با چالش هایی در رابطه با مسائل جنسی روبرو هستند برخی از مشکلات شایع و راه حلهای آن در ادامه آمده است:
دیابت و خشکی واژن
متخصصین می گویند: بیشترین مشکلی که زنان دیابتی در ارتباط جنسی با همسر خود از آن رنج می برند، خشکی واژن است. مشکلات احساسی نظیر افسردگی ، تخریب اعصابی که مسئول نرمی و روانی واژن هستند سبب بروز این مشکل می شود. خشکی واژن یک سیکل دردناک است. چنانچه زنی درهنگام مقاربت بعلت خشکی واژن درد داشته باشد ، در مقاربت بعدی نیز انتظار درد را دارد و به دلیل ترس از درد خود را منقبض می کند که خود سبب ایجاد خشکی و درد بیشتر می شود.
خشکی واژن در زنان دیابتی علاوه بر تخریب اعصاب می تواند به دلیل عفونت قارچی نیز باشد که این موضوع به دلیل کنترل ضعیف قند خون بخصوص در زنان مبتلا به دیابت نوع 1 بروز می کند. در زنان مسن تر یائسگی و نوسانات هورمونی نیز نقش مهمی در ایجاد این حالت دارد. چنانچه علایم عفونت قارچی نظیر، خارش واژن ، سوزش یا درد در هنگام مقاربت یا در هنگام ادرار را مشاهده نمودید ، احتمالاً باید از داروهای ضد قارچ برای کاهش این علایم کمک بگیرید.
در سایر موارد شما می تواند از لوبریکنت های(روان کننده ها) با پایه ی آبی برای رفع خشکی واژن استفاده نمایید. برخی از لوبریکنت ها می تواند به برانگیختگی جنسی نیز کمک کنند. چنانچه قصد دارید باردار شوید باید از پزشک خود در مورد نوع لوبریکنتی که مناسب شما باشد و بروی بارداری شما تأثیر نگذراد، سوال کنید.
استروژن جایگزین شامل استروژن واژینال می تواند برای زنان یائسه مفید باشد ولی درمانهای جایگزین هورمونی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه و سکته را افزایش دهند. بنظر می رسد درمان با استفاده از استروژن در کرمهای واژینال یا حلقه ها با خطر کمتری همراه باشد ، زیرا هم از دوز پایین تری استفاده می شود و نیز تنها در ناحیه ی واژن بصورت موضعی استفاده می شود. شما و پزشکتان می توانید در مورد میزان خطرات استفاده از هر یک از درمانها و فواید آن با هم تبادل نظر کنید.
قند خون، پمپ انسولین و تمایل جنسی
در بسیاری از زنان مبتلا به دیابت نگرانی از افت قند خون یا هیپوگلایسمی به هنگام مقاربت ، زندگی در زمان حال را برای آنان دشوار می کند. در حقیقت افت قندخون در هنگام مقاربت کلاً لذت ارتباط جنسی را زایل می کند. به‌همین علت بهتر است قبل از اقدام به مقاربت یک شیرینی یا یک تکه ی کوچک بستنی میل کنند. اگر ارتباط جنسی غیر مترقبه در نیمه های شب داشتید بلافاصله بعد از آن یک ماده ی حاوی قند نظیر آب میوه با پالپ میوه یا شیر بنوشید.
به کسانی که از پمپ انسولین استفاده می کنند توصیه می شود در هنگام مقاربت و ورزش پمپ را از تن خود جدا کنند (پمپ می تواند بدون ایجاد هیچگونه مشکلی 45 دقیقه تا یک ساعت از بدن جدا باشد). بعد از آن فرد می تواند قند خون خود را اندازه گیری کرده و چنانچه به انسولین نیاز داشته باشد انسولین را تزریق کند و اگر قند خونش پایین آمده باشد یک اسنک بخورد.
مشکلات مرتبط با تمایلات جنسی و ارگاسم
مشکلات مرتبط با تمایل جنسی (چه مرتبط با از دست رفتن تمایل به ارتباط یا داشتن مشکلات ارگاسم) در میان زنان به خصوص افراد مبتلا به دیابت شایع است.
کنترل ضعیف قند خون سبب کاهش میل جنسی می شود. همچنین افسردگی که میان زنان از مردان بیشتر است علت دیگر کاهش میل جنسی است. برخی اوقات داروهای ضد افسردگی نیز می توانند سبب سرکوب میل جنسی شوند. اگر احساس افسردگی یا اضطراب شما بیش از دو هفته به طول انجامید با پزشک خود مشورت کنید. مشاوره ، دارو یا کاهش استرس می تواند به شما کمک کند.
چنانچه در حال حاضر از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنید و تصور می کنید که این داروها سبب کاهش تمایل شما به ارتباط جنسی شده اند با پزشک خود در مورد تغییر دارو و استفاده از داروی دیگری که عوارض جانبی کمتری بروی تمایلات جنسی داشته باشد، مشورت کنید. برخی از زنان مبتلا به دیابت برای رسیدن به ارگاسم احتیاج به زمان و تحریکات بیشتری دارند. چه به دلیل تخریب عصب یا به دلیل مشکلات احساسی دچار مشکل در رسیدن به ارگاسم شده باشید شما می توانید با توضیح این موضوع به همسرتان از او بخواهید که بیشتر با شما همکاری نماید. استفاده از روش های مختلف زناشویی بخصوص با افزایش سن برای رفع مشکل رسیدن به ارگاسم پیشنهاد می شود.
توصیه هایی برای داشتن ارتباط جنسی موثرتر
– از خوردن الکل بپرهیزید
نوشیدن الکل می تواند سبب افت سریع قندخون شده و بروی تمایل جنسی اثر عکس داشته باشد.
– با همسر خود رو راست باشید
پنهان کردن بیماری دیابت خود از همسر سبب ایجاد عدم آرامش در شما می شود. بهتر است بیماری خود را با او در میان بگذارید و از او درحل مشکلات خود کمک بگیرید.
– ارتباط خود را تقویت کنید
چیزهای کوچکی مثل پیاده روی، صحبت کردن با هم و انجام کارهای خانه با یکدیگر می تواند زندگی رومانتیک و عشقی شما را تازه نگه دارد. فراموش کردن عشق در زندگی می تواند بروی جنبه های مختلف ارتباط شما تأثیر منفی گذارد. وقتیکه زوج ها با هم مشکل داشته باشند این اختلاف بروی جنبه های دیگر ارتباطی آنها نیز تأثیر می گذارد. اگر از دست همسر خود عصبانی باشید کمتر می توانید با او در مسائل دیگر همراهی کنید و کمتر از یکدیگر لذت می برید.
– از متخصصین کمک بگیرید
چنانچه صحبت در مورد مسائل جنسی برای شما با پزشکتان آسان نیست به یک متخصص زنان مراجعه کنید و مشکلات جنسی خود را با او بازگو کنید تا او بتواند به شما در داشتن یک زندگی زناشویی خوب کمک کند.
منابع :pezeshk.us- diabetestma.org/ زمان