اگر علائمی مثل قاعدگی های سنگین و دردناک، خونریزی های بین دو دوره عادت ماهانه، احساس پُری در پایین شکم، تکرر ادرار، احساس درد هنگام رابطه جنسی و احساس درد در پایین کمر دارید در مراجعه به پزشک و انجام سونوگرافی از رحم درنگ نکنید. «فیبروم رحم» یکی از شایع ترین بیماری های زنان است که هیچ گروه سنی از ابتلا به آن مصون نیستند، هرچند سن شایع بروز آن دهه سوم و چهارم زندگی است.
با آنکه برخی از انواع فیبروم رحم مشکلات متعددی مانند نازایی و سقط جنین را به وجود می آورند، جای تعجب است که غالب زنان فیبروم را به عنوان بیماری جدید نمی گیرند اما واقعیت این است که این بیماری می تواند به کم خونی، اختلال در دفع و فشار به کلیه نیز منجر شود. آمار جهانی حاکی از آن است که حدود 30 تا 40 درصد زنان به فیبروم مبتلا هستند، اما متاسفانه در ایران آمار دقیقی از تعداد زنان متبلا به این بیماری در دسترس نیست، درست مانند دیگر بیماری ها. البته آماری غیررسمی اعلام کرده که از هرچهار زن در ایران سه زن به این بیماری مبتلا هستند. در گذشته برای درمان فیبروم از عمل های جراحی باز استفاده می شد که روشی وقت گیر بود و احتمال عفونت را افزایش می داد.
همچنین دوران طولانی درمان و نقاهت روش های جراحی باز موجب می شود عملکرد شغلی و اجتماعی بیمار مختل شود. اما امروزه جراحی های لاپاراسکوپی به طور گسترده ای مورد استقبال جراحان و بیماران قرار گرفته است. برای کسب اطلاعات دقیق و به روز درباره این بیماری و شیوه های درمانی جدید آن (که به جراحی های کم تهاجمی معروف اند) پای صحبت های دکتر مهدی زاده کاشی نشستیم. او جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی، استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران است.
گفته می شود که فیبروم شایع ترین بیماری رحم است. ابتدا بفرمایید که اصلا فیبروم چیست و معمولا در چه سنی بیشتر شایع است.
– فیبروم ها که نوعی تومور خوش خیم رحم محسوب می شوند معمولا در سنین باروری به وجود می آیند. درواقع فیبروم همان بافت عضلانی رحم است که به صورت غیرطبیعی رشد کرده و به شکل توده ای درآمده است. این توده ها ممکن است در مکان های مختلفی رشد کنند که شایع ترین آن جدار رحم است (که می تواند در جدا داخلی حفره رحم و پایین عضلات جدار یا زیر سروز رحم باشد).
اما به ندرت در جاهای دیگری مثل دهانه رحم یا روی طناب هایی که رحم را به دیواره شکم می آویزد نیز ممکن است دیده شوند. اندازه این توده ها از کمتر از یک سانتی متر با بیش از 20 سانتی متر و تعداد آنها ممکن است یک یا چندتا باشد. این بیماری در سنین مختلف بروز پیدا می کند، اما بیش از 90 درصد احتمال بروز آن در دهه سوم و چهارم زندگی است. البته، براساس آمار، این عارضه ممکن است در بیش از 70 درصد زنانی که در دهه پنجم زندگی قرار دارند نیز دیده شود.
دلایل پیدایش و شیوع فیبروم چیست؟
– علت دقیق بروز فیبروم های رحمی ناشناخته است اما فیبروم ها بیش از هرچیز از زمینه های ژنتیکی نشئت می گیرند. به بیان دیگر، فیبروم های رحمی بیشتر در کسانی دیده می شود که سابقه وجود این بیماری را در بستگان نزدیک خود مانند مادر و خواهر داشته باشند. عامل مهم دیگر در بروز فیبروم ها، تغییرات هورمونی است. فیبروم در دوران قبل از بلوغ بسیار به ندرت اتفاق می افتد و طی دوران بارداری شایع می شود.
از آنجا که هر دو هورمون استروژن و پروژسترون در پیدایش و رشد و نمو فیبروم ها تاثیر دارند، بنابراین عواملی که تماس طولانی مدت با استروژن را در بدن افزایش می دهند (مثل چاقی شدید یا قاعدگی زودرس) احتمال ظهور فیبروم ها را بیشتر می کنند. در مقابل، عواملی که تماس با استروژن را متعادل می کنند (مانند ورزش) نقش محافظت کننده دارند و مانع بزرگ شدن فیبروم ها می شوند. به نظر می رسد چاقی و بی تحرکی را می توان دلیل شیوع فیبروم در زنان دانست.
از روی چه علامت هایی می توان به وجود فیبروم شک کرد؟
– هرچه اندازه فیبروم بزرگ تر باشد علائم بیشتری را ایجاد می کند که معمولا بسته به اینکه در چه قسمتی از رحم قرار داشته باشد، فرق می کند. اگر فیبروم درون حفره رحمی رشد کند (ساب موکوز)، شایع ترین علامت آن خونریزی های شدید ماهانه و حتی بین سیکل های عادت ماهانه است که ممکن است با درد در ناحیه زیر شکم و کمر نیز همراه باشد.
اگر فیبروم بیشتر در قسمت سطح خارجی رحم رشد کند، می تواند بر اندام های اطراف مثل مثانه، روده بزرگ و مجاری ادراری فشار بیاورد و در نتیجه انواع انسداد را در راه تخلیه این اندام ها ایجاد کند. وجود فیبروم ممکن است به نازایی و سقط جنین نیز منجر شود که البته، در این موارد، محل قرارگیری فیبروم و اندازه آن مهم است. گرچه علائم فوق را برای این بیماری درنظر می گیریم، ولی در مواقعی که فیبروم ها کوچک اند و مخصوصا وقتی که به سطح رحم نزدیک ترند گاهی علامتی ندارند و بیمار سال ها از وجود آنها بی خبر می ماند.
منبع: مجله زنان امروز