تعریف بیماری
به توموری که از لایه های محافظ مغز منشاء می گیرد، مننژیوم گفته می شود. این تومورها اغلب خوش خیم بوده و اگر خیلی بزرگ نشده باشند مغز را درگیر نمی کنند. مننژیوم بیشتر در زنان دیده می شود. در مردان و بخصوص در کودکان بسیار کمتر رخ می دهد. علائم بیماری بستگی به محل تومور دارد. از آنجا که این تومورها خوش خیم بوده و رشد آهسته ای دارند، ممکن است قبل از بروز علائم بسیار بزرگ شده باشند. اگر تومور در سطح مغز ایجاد شده باشد، علائم بیماری عبارت خواهند بود از سردرد، تشنج، اختلالات رفتاری و یا ضعف اندام ها در یک سمت بدن. بیمار ممکن است یک یا چند علامت را داشته باشد. دسته دیگری از این تومورها آنهایی هستند که در قائده جمجمه اتفاق می افتند. در این بیماران اختلال در عملکرد اعصاب جمجمه ای مانند بینایی، شنوایی، بویایی و امثال آن بیشتر دیده می شود.
برای تشخیص بیماری باید از MRI با و بدون تزریق ماده حاجب استفاده کرد.
اگرچه این تومورها در سی‌تی اسکن مغزی هم بخوبی قابل رویت هستند اما MRI جزئیات بیشتری را نشان داده و کمک بیشتری به جراح می‌کند. گاهی لازم است برای بررسی عروق مغزی در مجاورت ضایعه از آنژیوگرافی نیز استفاده کرد.
درمان بیماری
یافتن بهترین درمان برای مننژیوم به اندازه تومور، به این که با چه سرعتی در حال گسترش است، در کجا قرار گرفته است و سن و سلامتی فرد بستگی دارد.
سه گزینه درمانی بالقوه برای مننژیوم وجود دارد. یکی پرتوتابی به مغز. گزینه دوم جراحی است: بسته به اندازه و مکان تومور و علائم بیمار ممکن است جراحی برای برداشتن تومور انجام شود. و گزینه سوم “رادیوجراحی استرئوتاکتیک” است که در آن دوزهای پرتوی با قدرت بالای متمرکز به یک ناحیه کوچک تابانده می‌شود، و ممکن است برای بیمارانی که نمی‌خواهند جراحی شوند یا نامزد خوبی برای جراحی نیستند، به کار رود. با توجه به رشد آهسته تومور در مواردی که مننژیوم علائمی ندارد، ممکن است پزشک صرفا رشد تومور را به طور دوره‌ای با انجام اسکن مغز پیگیری کند.
علائم و نشانه ها بیماری منژیوم
