سیکل رشد موها شامل مرحله رشد فعال (آناژن)، مرحله توقف رشد (کاتاژن) و مرحله ریزش مو می شود. مرحله رشد فعال مو ۲ – ۶ طول می کشد. مرحله توقف رشد ۳۵ روز و موها ظرف ۱۰۰ روز می ریزند. تعداد موهایی که روزانه می ریزد، بین ۷۰ – ۱۰۰، عدد طبیعی است. به شرط آنکه رویش مو در همین حد باشد، منجر به کم مویی نمی شود. به طور طبیعی ریزش مو در فصول پاییز و زمستان بیشتر است. برخی عوامل، ریزش مو را تشدید می‌کند که عبارتند از:
بیماری های پوست ومو
برخی بیماری های پوست و مو از جمله ریزش منطقه ای مو، لیکن پلان در ناحیه سر، پسوریازیس در ناحیه سر، درماتیت سبورئیک شدید، قارچ ها و وجود آکنه شدید در ریزش مو تاثیر دارد.
عوامل مکانیکی
استفاده از اتوی مو و سشوار، برس کشیدن مکرر، بستن و کشیدن شدید موها، اکستنشن موها و رنگ، فرو مش کردن مکرر موها باعث خشک و دوشاخه شدن انتهای مو و شکنندگی موها و ریزش مو می شود.
استرس
استرس مرحله رشد فعال مو را کوتاه می کند و موها سریع تر به فاز ریزش مومی رسند. معمولا پس از ۳-۶ ماه که از یک استرس شدید می گذرد، فرد دچار ریزش مو می شود.
استرس شامل استرس روحی و استرس ناشی از یک بیماری شدید، خونریزی شدید، جراحی (مثل جراحی های زیبایی ) یا کاهش وزن شدید می شود.
اختلال های هورمونی
یکی دیگر از عوامل ریزش مو، اختلال های هورمونی است. از شایع ترین این اختلال ها می توان وجود کیست های متعدد تخمدان، اختلال در میزان ترشح هورمون ها یا افزایش هورمون های مردانه در خانم ها را نام برد که باعث ریزش مو در خانم ها می شود.
داروها
چه شروع برخی از داروها و چه قطع ناگهانی آن، باعث ریزش مو می شود. از این دسته داروها می توان به داروهای ضدفشارخون، داروهای کنترل قند خون، قرص های ضدبارداری، داروهای قلبی، مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدمالاریا و داروهای شیمی درمانی اشاره کرد.
بیماری های داخلی
یک سری بیماری ها باعث ریزش مو می شود. از آن جمله می توان به کم خونی و کمبود ذخیره آهن، کم کاری و پرکاری تیروئید، بیماری های قلبی و کلیوی و لوپوس اشاره کرد.
منبع: مجله زیبایی