هر رفتاری که به آسیب رساندن به دیگری منجر شود یک رفتار پرخاشگرانه محسوب میشود که این آسیب میتواند جسمی یا فیزیکی(لگد زدن، هل دادن) لفظی(فحاشی، رنجاندن، داد زدن) و یا به شکل تجاوز به حقوق دیگران شود به گونهای که چیزی را از کسی تصاحب کنی و یا مانع رشد او شوی.
وی با بیان این‌که ممکن است گاهی اوقات رفتار پرخاشگرانه با جرأتورزی در کودکان و نوجوانان اشتباه گرفته شود، افزود: جرأتورزی روشی است که کودک بتواند به‌وسیله آن رفتار از حقوق خود دفاع کند و یا آمال و آرزوهای خود را بیان کند که این مهم ناپسند نیست چنانچه به شکل درستی هدایت شود.
نظری گفت: افرادی که در دوران کودکی پرخاشگری زیادی دارند در بزرگسالی هم این حالت را دارند، البته در سنین ابتدایی تفاوتی بین پرخاشگری، میزان شدن و نوع آن در دختران و پسران وجود ندارد اما پس از آن در پسران این مهم بیشتر میشود و میزان بروز پرخاشگری در جنس مذکر بیشتر میشود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان ادامه داد: روش و هدف پرخاشگری در کودکان و در سنین پایینتر برای رسیدن به خواستههایشان(گرفتن اسباببازی) است اما با افزایش سن ممکن است هدف پرخاشگری آزار و اذیت دیگران باشد.
وی افزود: علل پرخاشگری گوناگون است و به عواملی از جمله تربیت والدین، رفتار والدین با هم، برنامههای تلویزیونی و… بستگی دارد و به‌عنوان مثال چنانچه والدین دستورات خود را با تحکم و پرخاشگری اجرا میکنند کودک هم برای رسیدن به اهداف خود از این روش استفاده می‌کند.
نظری گفت: خانواده پرتنش پرخاشگری را در فرزندان خود تقویت می‌کند، کودک از صحنههای خشن یک برنامه تلویزیونی الگوبرداری می‌کند.
این روانپزشک با اشاره به این‌که ویژگیهای ذاتی، مغزی و ژنتیکی برخی افراد را در لیست پرخاشگری و خشونت قرار میدهد، تصریح کرد: جدایی، بیماری و مرگ والدین، تولد یک خواهر یا برادر در فاصله سنی کم و اذیت و آزار کودک توسط همسالان در مدرسه، جا به جایی منزل و مشکلات اقتصادی میتواند عامل پرخاشگری باشد.
وی افزود: حتی کودکی که از لحاظ ظاهری دچار نقص است این نقیصه میتواند به پرخاشگری در او منجر شود.
مشاهده رفتارهای پرخاشگرانه در والدین، همسالان و رسانهها روی رفتار کودکان اثر میگذارد.
نظری یادآور شد: استفاده از بازیهای خشن کامپیوتری رفتارهای پرخاشگرانه را تشدید می‌کند، برخی اوقات کودک برای رسیدن به اهداف و آرزوها شرطی میشود.
منبع: قدس آنلاین
مطلب مرتبط: