رباط متقاطع پشتی یکی از رباط‌های قوی مفصل زانواست. این رباط از کوندیل داخلی فمور (استخوان ران) به ناحیه پشتی بین کوندیلی تیبیا(درشت نی) متصل می‌گردد. مهمترین عمل رباط متقاطع پشتی، جلوگیری از دررفتگی تیبیا (درشت نی) به سمت عقب است.عملکرد اصلی رباط صلیبی خلفی جلوگیری از حرکت به سمت عقب استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران در محل مفصل زانو می باشد . همچنین این رباط در پایداری زانو در حرکات چرخشی نقش ایفا می کند. پارگی رباط pcl از پارگی رباط ACL شیوع بسیار کمتری دارد .
اگر آسیب فقط محدود به رباط متقاطع خلفی باشد معمولا نیازی به عمل جراحی نبوده و درمان غیر جراحی است.
اگر برحسب تصادف زانوی شما دچار حادثه شد,برای جلوگیری از آسیب بیشتر به مفصل و تا تشخیص قطعی باید از ادامه ورزش خودداری کرد. یک پیچ خوردگی حاد زانو را باید بعد از معاینه بالینی بلافاصله با بانداژ فشاری درمان کرد تا باعث توقف خونریزی شده و ورزشکار باید از عصا استفاده کرده و وزن خود را بر روی زانو نیاندازد و در اولین زمان ممکن به متخصص زانو مراجعه کند.
خم شدن و یا صاف شدن بیش از اندازه مفصل زانو (هیپرفلکسیون یا هیپراکستانسیون) ممکن است باعث آسیب این رباط (PCL) گردد. همچنین ضربه شدید به انتهای فوقانی درشت نی همراه با خم بودن زانو، می‌تواند پارگی رباط متقاطع پشتی را به دنبال داشته باشد. آسیب این رباط منجربه افزایش جابجایی درشت نی به سمت عقب می‌گردد. پارگی PCL به صورت مجزا کمتر اتفاق می‌افتد و معمولا با پارگی رباط‌های دیگر زانو و منیسک‌ها همراه است.
درد و تورم بلافاصله بعد از آسیب رباط صلیبی پشتی بوجود می آید. زانو دچار محدودیت حرکت شده و راه رفتن برای بیمار مشکل می شود.
خشکی مفصلی