پسوریازیس یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد و این سیگنال‌ها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلول‌های پوست می‌شود؛ یعنی افزایش بیش از حد سلول‌های پوستی از میزان ریختن آن‌ها. در کل پنج نوع پسوریازیس وجود دارد. شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود. پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج یا پوست می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. برای بعضی از افراد بیماری پسوریازیس فقط آزاردهنده است، اما برای بعضی دیگر این بیماری بخصوص اگر با ورم مفاصل همراه باشد، باعث از کار افتادگی می‌شود. باید بدانید در عارضه پسوریازیس، بلوغ سلول‌ها سرعت می‌گیرد و فقط سه الی چهار روز طول می‌کشد. از آن‌جا که لایه زیرین سلول‌های پوستی زودتر از حالت طبیعی تقسیم می‌شوند، سلول‌های مرده در پوسته‌های ضخیم‌تر روی خارجی‌ترین لایه پوست (که برون‌پوست نامیده می‌شود) جمع می‌شوند و بعد از گذشت یک ماه بالغ شده و میریزند. انواع پسوریازیس عبارتند از:
- حمام کردن روزانه
- استفاده از مرطوب کننده و چرب نگه داشتن پوست
- رژیم غذایی سالم
- استفاده از داروها به تشخیص پرشک
- عدم استفاده از مشروبات الکلی و دخانیات
- عدم استفاده از شامپوهای معطر وصابون
- عدم استفاده از خوراکی های چرب
- استفاده مکرر و روزانه از سبزیجات و میوه
- استفاده از موادغذایی حاوی ویتامین ها، عناصر معدنی و فیبر غذایی
- مصرف داروهای کنترل کننده بیماری زیر نظر پزشک
با توجه به این‌که پسوریازیس جنبه ژنتیکی دارد اما هیچ دلیل علمی در دست نیست که هر کودکی که متولد می‌شود پسوریازیس بگیرد. در واقع ممکن است این بیماری در نسل بعد از شما وجود نداشته باشد و در دو یا سه نسل بعد خودش را نشان دهد. بنابراین جز در مواردی محدود مثل تغذیه سالم نمیتوان پیشگیری چندانی برای این بیماری در نظر گرفت. پس از خوب شدن هر ناحیه از پوست نیز حتما باید آن را با یک کرم معمولی به طور مرتب چرب نگه داشت، حتی اگر هیچ ضایعه‌ای روی پوست دیده نشود، باید مرتب چرب شود تا از عود بیماری در آن قسمت پیشگیری شود.
علت دقیق پسوریازیس ناشناخته است ولی احتمالاً ناشی از ژنتیک و یک اختلال خودایمنی و حمله های عصبی و فشار عصبی و استرس و اضطراب زیاد و حتی تغذیه نامناسب است. عوامل تشدید کننده بیماری عبارتند از: سابقه خانوادگی پسوریازیس، آرتریت روماتویید، آسیب موضعی پوست، عفونت‌های (ویروسی یا باکتریایی) نواحی دیگر بدن، استرس، آب و هوای سرد و عوامل ژنتیک. مصرف زیاد الکل و سیگارکشیدن هم می‌تواند از عوامل ابتلاء به بیماری باشد. افراد دچار داءالصدف دارای پادگن‌های HLA خاصی بوده و میزان بروز این بیماری در سفیدپوستان بیشتر است.
علایم پسوریازیس می‌تواند بین افراد مختلف، متفاوت باشد و شامل یک یا چندتا از نشانه های زیر شود:
این بیماری مانند خیلی از بیماری های دیگر از جمله دیابت و فشار خون قابل درمان قطعی نیست اما علایم آن با درمان و مراقبت های عمومی کاملا قابل کنترل است. بیماری ممکن است بین حملات مدت‌های طولانی غیرفعال باقی بماند. در خانم‌ها شدت بیماری در طی بارداری کاهش می‌یابد. کربنات لیتیم و بتابلوکرها و هیپوکلسمی باعث تشدید بیماری می شود.از آنجاکه افراد مبتلا به پسوریازیس در معرض خطر افسردگی قرار دارندپس تغذیه سالم بسیار مهم است. البته عفونت باکتریایی ثانویه در محل درگیر پوستی، پسوزیازیس پوستولی (تاول چرکی)، آرتریت مرتبط با پسوریازیس، افسردگی ناشی از وجود بیماری و دوری از اجتماع از جمله عوارض پسوریازیس است.