تومورهای ستون فقرات شامل طیفی از رشدهای غیر معمول سلول‌ها در داخل و یا اطراف ستون مهره‌ها است. این تومورها نسبت به تومورهای مغزی شیوع کمتری دارند و بر اساس محل و نوع بافت سرطانی تقسیم‌بندی می‌شوند. نواحی گسترش ثانویه بافت‌های سرطانی به عنوان متاستاز ستون فقرات شناخته می‌شوند. هر چند ممکن است بافت سرطانی، ستون فقرات را تحت تأثیر قرار داده باشد، سلول‌های این بافت‌ها از نوع سلول‌های بافت مبدأ (سینه، ریه، روده و …) بوده و در نتیجه درمان متاستاز ستون فقرات به ارگان مبدأ و وسعت رشد بیماری وابسته است. تومورهای ستون فقرات با توجه به ناحیه تحت تأثیر در ستون مهره‌ها به انواع تومور اکسترادورال (تومور مهره‌ای)، تومور اینترادورال و تومور اینترامدولاری تقسیم‌بندی می‌شود.
به طور کلی تشخیص تومور ستون فقرات به کمک معاینات بالینی، ام آر آی (MRI)، سی تی اسکن، میلوگرام و بیوپسی یا نمونه برداری میسر است. در بیشتر موارد، جراحی تومورهای ستون فقرات به عنوان آخرین راه درمان در نظر گرفته می‌شوند. بدین معنا که روش‌های درمانی غیر جراحی مانند پرتودرمانی، قبل از جراحی مورد استفاده قرار گرفته و حتی بعد از جراحی نیز ادامه پیدا می‌کنند.
ندارد
شناخته شده نیست
علائم تومورهای نخاعی به فاکتورهای بسیاری از جمله مکان تومور، سرعت نفوذ به دیگر بخش‌های ستون فقرات، طناب نخاعی و اعصاب تحت تأثیر و نیز شدت تأثیر تومور بر پایداری ستون فقرات وابسته است. درد در کمر و پاها می‌توانند علائم اولیه‌ی تومورهای ستون فقرات باشند. همچنین برخی تومورها ممکن است موجب بی‌حسی، ضعف، سیاتیک، فلجی ناقص، مشکلات حرکتی و گرفتگی در پاها و دست‌ها شوند. از طرفی می‌توانند مشکلاتی مانند عدم کنترل مثانه و مقعد و یا تغییر شکل ستون مهره‌ها را به همراه داشته باشند. نشانه‌های مذکور ممکن است به صورت تدریجی یا به سرعت گسترش یابند. از دیگر علائم می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
برخی بافت‌های سرطانی که معمولاً در خارج نخاع و طناب نخاعی رشد می‌کنند می‌توانند به اطراف نخاع انتشار پیدا کنند. به علاوه این تومورها ممکن است به داخل استخوان مهره‌ها نیز نفوذ کرده و منجر به ایجاد درد و در مواردی، جمع شدن (Collapse) مهره شوند. همچنین تومورها می‌توانند بافت‌های نرم و فضاهای اطراف نخاع (فضای اپی‌دورال) را در برگیرند و بر روی طناب نخاعی و اعصاب نخاعی فشار وارد کنند.