بیماری آرنج تنیس‌بازان عبارت است از التهاب نواحی استخوانی آرنج. عضلات، تاندون‌ها و اپی‌کوندیل (یک برجستگی استخوانی در سطح خارجی آرنج که در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌کند. بیشتر، بزرگسالان (۴۰-۲۰ ساله) را مبتلا می‌کند.
آزمون‌های تشخیصی معمولاً
لازم نیستند (رادیوگرافی معمولاً همیشه
منفی است).
برای
تسکین درد از گرما یا یخ استفاده کنید. از پوشش‌های مرطوب و گرم، لامپ گرمادهنده یا
غوطه‌ور شدن در گرداب یا کمپرس سرد یا کیسه یخ (هر کدام مؤثرتر به نظر برسد) استفاده کنید.
ممکن
است درمان‌های دیامتری، فراصوت یا ماساژ دریافت کنید.
این
موارد به تسکین سریع‌تر علایم و بهبودی کمک می‌کند:
ماساژ
درمانی
ممکن
است مجبور باشید برای بی‌حرکت کردن آرنج از یک اسپلینت ساعد استفاده کنید. در زمان استفاده از
اسپلینت، ورزش زیر را ۴-۳ بار در روز انجام دهید: بازوهای خود را بکشید؛ مچ
دست خود را خم کنید؛ سپس پشت دست خود را روی یک دیوار فشار دهید. آن را به مدت یک دقیقه
نگه دارید.
در
صورت شکست سایر روش‌های درمانی ممکن است آزاد کردن تاندون در اپی‌کوندیل
با جراحی لازم باشد.
استفاده از تسمه آرنج تنیس‌بازان
را هنگام از سرگیری فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری طبیعی پس از درمان مدنظر
قرار دهید.
▪ داروها
داروهای
ضد التهاب غیراستروییدی برای کاهش التهاب
تزریق
بی‌حس کننده‌ها یا داروهای کورتیزونی. کورتیزون التهاب را کاهش می‌دهد و بی‌حس کننده‌ها
موقتاً درد را تسکین می‌دهند.
تا وقتی که در شرایط عالی
قرار بگیرید، ورزش‌هایی مثل تنیس را به مدت طولانی انجام ندهید.
راکت‌های
تنیس می‌توانند آرنج تنیس‌بازان را بدتر کنند. انتخاب اندازه یا نوع متفاوت (بزرگتر، قابل انعطاف‌تر،
دسته بزرگتر) ممکن است کمک‌کننده باشد.
اگر
به تازگی یادگیری تنیس را آغاز کرده‌اید، از فرد متخصص کمک بگیرید. روش و وضعیت قرارگیری در
پیشگیری از آسیب‌ها مهم هستند.
برای
افزایش تدریجی قدرت خود، از تمرینات وضعیت دهنده ساعد استفاده کنید.
قبل
از شرکت در ورزش‌ها به ویژه رقابت‌ها، به آهستگی و به‌طور کامل خود را گرم
کنید
شغل‌هایی که مستلزم حرکات
شدید یا مکرر ساعد باشند مثل مکانیکی یا درودگری
▪ شرکت در ورزش‌هایی که
مستلزم حرکات شدید یا مکرر ساعد باشند مثل تنیس
▪ وضعیت فیزیکی نامناسب
درد و حساسیت به لمس در اپی‌کوندیل
پارگی کامل رباط که برای ترمیم نیازمند جراحی است