اختلال فراموشی عبارت است از « اختلال حافظه که همراه با اختلالات چشمگیر کارکردهای شناختی نباشد » . ویژگی اصلی اختلال فراموشی ، مختل بودن حافظه است که باعث افت کارایی شغلی فرد می شود.
درمان کلی برای این بیماری وجود ندارد. بهترین کمکی که می شود به این بیماران کرد ، اقدامات حمایتی و درمان و کنترل علت ایجاد کننده است .
: شما می‌توانید از طریق آموزش و یادگیری اندازه مغز خود را افزایش داده و آن را بزرگتر کنید. سعی کنید با مطالعه و یادگیری مطالب و مهارت‌های جدید و یا افزایش تعداد دوستانتان تحریکات مغزی بهتری داشته باشید. علاوه بر این با بالا رفتن سن میزان ویتامین B12 در خون افت می‌کند و احتمال بروز آلزایمر تشدید می‌شود. افت ویتامین B12 باعث تحلیل رفتن و کوچک شدن اندازه مغز می‌شود و در نهایت مغز دچار آتروفی (تحلیل رفتن) می‌شود. برای پیشگیری از این عارضه بهترین اقدام مصرف منظم مکمل B12 از سن 40 سالگی به بعد است. علائم اولیه را فورا شناسایی کرده و روند بیماری را کنترل کنید. مشکلات حافظه به صورت آنی و ناگهانی ایجاد نمی‌شوند. اگر از علائم این بیماری مطلع باشید می‌توانید به محض مشاهده و درک ابتدایی ترین علائم مثل از دست دادن حس بویایی، بیماری را تحت کنترل بگیرید و پیشرفت آن را به تعویق بیندازید.
کمبود ویتامین ، هیپوگلسمی ، هیپوکسی ، تشنج ها ، درمان با الکتروشوک ، اختلالات جریان خون مغزی و انجام جراحی مغز و بیماری MS
. معمولا در اختلال فراموشی حافظه کوتاه مدت و حافظه اخیر مختل می شود ولی حافظه دور و حافظه فوری مختل نمی شود
در برخی از بیماران اختلال به قدری شدید است که جهت یابی زمان و مکان دچار مشکل می‌شود .