بیشتر زوج ها در طی 6 ماه اولی که تلاش شان برای باردار شدن را آغاز می کنند به هدف شان یعنی باردار شدن نایل می گردند. به طور کلی بعد از 12 ماه آمیزش بدون جلوگیری، حدود 85 درصد از زوج ها باردار می شوند و در طی 36 ماه باقی مانده، در حدود 50 درصد از زوج ها به طور خود به خود آبستن می شوند و اگر این اتفاق نیفتاد باید به ناباروری فکر کرد.
درمان به علت زمینه‌ای بستگی دارد مثلاً بالابودن پرولاکتین در زنان با داروی بروموکریپتین درمان میشود. در کل مواردی که گامت سازی انجام میشود قابل درمان هستند و مثلاً حتی در زنانی که به صورت مادرزادی فاقد رحم هستند ولی تخمدان سالمی دارند می‌توان با لقاح آزمایشگاهی (
اجتناب از بیماریهایی که باعث نازایی میشوند مانند سل و توکسوپلاسموز
وجود کیست در تخمدان ، چاقی,مشکلات هورمونی,بیماریهای انگلی
اصلی ترین نشانه ناباروری حامله نشدن پس از داشتن رابطه جنسی محافظت نشده به مدت یکسال است. برخی از نشانه ها نیز مربوط به دلایل ایجاد ناباروری است. بسیاری از بیماری ها می توانند موجب ایجاد ناباروری گردند. در زنان ، به وجود آمدن هر نوع تغییر در دوران قاعدگی و تخمک گذاری می تواند نشانه نوعی بیماری مربوط با ناباروری باشد. این تغییرات عبارتند از :
عدم باروری در صورت درمان نشدن