تب مالت عبارت است از یک عفونت باکتریایی که از گاوها، خوک‌ها، گوسفندان یا بزهای آلوده و عفونی شده به انسان انتقال می‌یابد. این بیماری از انسان به انسان مسری نیست. این عفونت باکتریایی روی عملکرد اعضای خون‌ساز بدن از جمله مغز استخوان، گره‌های لنفاوی، کبد و طحال را تاثیر منفی میگذارد. بیماری در مردان 20تا60 ساله شایعتر است. دوره نهفتگی بیماری ممکن است 5 تا 60 روز یا حتی تا چندین ماه باشد. بیماری یک نوع حاد و یک نوع مزمن دارد.
تشخیص قطعی بروسلوز یا همان تب مالت با آزمایش خون انجام می‌گیرد و درمان شامل یک دوره استراحت در رختخواب و مصرف آنتی‌بیوتیک مثل تتراسیکلین، برای حداقل سه هفته، داروهای کورتیزونی برای کاهش پاسخ التهابی در موارد شدید و داروهای ضد درد برای درد عضلانی است. معمولاً لازم نیست که بیمار از دیگران جدا شود اما تمامی اعضای خانواده که ممکن است از همان محصول لبنی آلوده مصرف کرده باشند باید تحت معاینه و آزمایش قرار گیرند. به طور کلی بیماری معمولاً در عرض 3 تا 4 هفته درمان میشود.
برای پیشگیری از بروز تب مالت هرگز نباید شیر غیرپاستوریزه از هر منبعی که باشد، مصرف نکنید و زمانی که با حیوانات سر و کار دارید حتما باید از دستکش، محافظ چشم، پیش‌بند و سایر وسایل محافظتی استفاده کنید. واکسیناسیون منظم و دوره ای دام‌ها نیز دریشگیری از بروز این بیماری موثر است.
علت بروز بیماری تب مالت عفونت ناشی از باکتری‌هایی تحت عنوان بروسلا است که از راه مصرف شیر یا محصولات لبنی (کره، پنیر) یا محصولات گوشتی به انسان انتقال می‌یابد. در عین حال، وجود کم خونی وخیم یا سابقه جراحی معده احتمال بروز عفونت را افزایش می‌دهد. همچنین در افرادی که با حیوانات سر و کار دارند، مثل کشاورزان، قصابان، دامپزشکان یا دامداران و مسافرت به مناطق آلوده از جمله عوامل خطرساز محسوب میشوند.
در نوع حاد، علایمی مثل لرز، تب متناوب، تعریق، خستگی قابل توجه، درد به هنگام لمس ستون فقرات، سردرد و بزرگ شدن گره‌های لنفاوی بروز میکند اما در نوع مزمن، علایم دیگری مثل خستگی، درد عضلانی، کمردرد، یبوست، کاهش وزن، افسردگی، ناتوانی جنسی و آبسه در تخمدان‌ها، کلیه‌ها و مغز دیده میشود.
به دنبال تب مالت به ندرت عفونت قلب، استخوان، مغز یا کبد اتفاق میافتد. حتی در صورت ناکافی بودن مراقبت و درمان، بیماری ممکن است مزمن شود یا معلولیت رخ دهد.