اگرچه این نوع ذات‌الریه عفونی می‌تواند مشکلات زیادی برایتان به همراه داشته باشد، اما عوارض شدیدی به همراه ندارد. شما می‌توانید راه رفتن ذات‌الریه داشته باشید و در عین حال چیزی از وجود آن ندانید.
اصطلاح راه رفتن ذات‌الریه برای توصیف یک نمونه خفیف از ذات‌الریه به کار می‌رود. می‌توان آن را ذات‌الریه غیرعادی هم نامید چرا که این بیماری با انواع بسیار جدی و وخیم ذات‌الریه که به خاطر شیوع باکتری خاصی روی می‌دهد، فرق دارد.
عوامل زیادی ممکن است منجر به ذات‌الریه شود، برخی از آنها عبارتند از:
– باکتری از جمله باکتری میکوپلاسما
– انواع ویروس‌ها
– قارچ
– سایر عوامل عفونت‌زا
– مواد شیمیایی
افرادی که در مناطق شلوغ و پر رفت و آمد مانند مدارس و یا پناهگاه‌های افراد بی‌سرپناه زندگی کرده و یا زندانی هستند، خطر شیوع این بیماری در آنها بسیار بیشتر است. دلیلش آن است که راه رفتن ذات‌الریه مسری است. در واقع این بیماری زمانی منتشر می‌شود که با آب بینی و گلوی کسی که این بیماری را دارد، تماس پیدا کنید. معمولا وقتی فرد حامل این بیماری عطسه کرده یا سرفه می‌کند، این باکتری منتشر می‌شود.
علائم راه رفتن ذات‌الریه
معمولا این علائم ۱۵ تا ۲۵ روز بعد از تماس با باکتری میکوپلاسما بروز می‌کند و طی یک بازه ۲ تا ۴ روزه به مرور پیشرفت می‌کند. برخی علائم آن عبارتند از:
– سرفه که می‌تواند منجر به گرفتگی‌های شدید شده اما مخاط کمی تولید کند
– علائم شبه آنفولانزای خفیف مانند تب یا سردی
– گلودرد
– سردرد
– خستگی
– ضعف و خستگی مفرط و مداوم که ممکن است بعد از از بین رفتن سایر علائم، همچنان ادامه داشته باشد
درمان
این نوع ذات‌الریه معمولا با آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. عفونت‌های خفیف اغلب درمان‌شدنی نیستند چرا که خود به خود از بین می‌روند. بسیاری از داروهای بدون نسخه که برای سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده می‌شود نمی‌تواند به طور کامل علائم راه رفتن ذات‌الریه را از بین برد. در اینجور مواقع بهتر است با پزشک خود درباره‌ی داروهایی که مصرف می‌کنید مشورت کنید. نوشیدن زیاد مایعات و استراحت را هم فراموش نکنید.
(منبع: webmd)
روغن نارگیل؛ درمان طبیعی ذات الریه