باکتری‌های کلستریدیوم تتانی که به طور معمول در خاک و کود یافت می‌شوند، عامل اصلی شیوع کزاز هستند. آنها از طریق یک زخم کوچک، خراشیدگی، جراحت و یا گزش حیوانات وارد بدن می‌شوند. زمانی که باکتری‌ها وارد بدن می‌شوند، تکثیر شده و یک سم عصبی به نام تتانوسپاسمین تولید می‌کنند. این سم با ورود به جریان خون به سایر نقاط بدن منتقل می‌شود. این امر باعث توسعه علائم کزاز در بدن خواهد شد. کزاز یک بیماری مرگ‌بار است که در صورت عدم درمان باعث مرگ و میر نوزادان و سالمندان می‌شود.
علائم و نشانه‌های کزاز چیست؟
علائم و نشانه‌های اصلی کزاز عبارتند از:
• خشک شدن عضلات
• اسپاسم عضلانی (انقباض غیر ارادی)
این علایم در وهله اول بر عضلات نزدیک به محل آلودگی اثر می‌گذارند. سپس، به ماهیچه‌های دیگر انتقال یافته و آنها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهند:
• عضلات جویدن – باز کردن دهان برای بیمار دشوار خواهد شد (قفل شدن دهان یا تریسموس)
• عضلات گلو – عمل بلعیدن برای بیمار سخت خواهد شد
• عضلات صورت – شما را به گونه‌ای جلوه می‌دهد که انگار در حال پوزخند زدن هستید
• عضلات گردن – باعث کج شدن سر می‌شود
• عضلات قفسه سینه – تنفس را برای یبمار دشوار خواهد ساخت
• عضلات کمر – ستون فقرات قوس پیدا می‌کنند
• عضلات شکمی (معده)
• عضلات بازوها
• عضلات پا
در صورتی که روند درمان به سرعت آغاز شود، علائم بیماری در عرض دو هفته برطرف خواهند شد. در این مدت، اسپاسم عضلانی تنها چند دقیقه به طول می‌انجامد و پس از گذشت سه یا چهار هفته کاملا بر طرف می‌شود. پروسه درمان کزاز تا حد زیادی به واکسیناسیون قبلی بیمار بستگی دارد.
سایر علائم کزاز عبارتند از:
• درجه حرارت بالای بدن (تب)
• عرق کردن
• فشار خون بالا
• تند شدن ضربان قلب
(منبع: medicinenet)
چه زمانی و به چه علت به واکسن کزاز نیاز داریم؟