کانکو و همکارانش در مطالعه‌ای که در دسامبر 2007 در مجله بین‌المللی اورولوژی منتشر شد، به بررسی تاثیر میکروجراحی واریکوسل بر عملکرد بیضه در نوجوانی و بزرگسالی پرداختند. 9 پسر و 19 مرد مبتلا به واریکوسل در این مطالعه شرکت داشتند. در این راستا، میزان رشد جبرانی بیضه در نوجوانان بر اساس حجم لمبرت مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر درجه واریکوسل و سطح هورمون‌های محرک فولیکول نیز در این مطالعه بررسی شدند. در بزرگسالان، سطح غلظت اسپرم، درجه واریکوسل، حجم بیضه با توجه به حجم لمبرت و سطح هورمون‌های محرک فولیکول از جمله پارامترهایی بودند که مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان در این مطالعه به مدت 12 ماه تحت نظارت بودند.
نتایج مطالعات تیم تحقیقاتی حاکی از رشد جبرانی بیضه در 62.5٪ از نوجوانان بود. علاوه‌براین، اختلاف آماری قابل توجهی در سطح هورمون‌های محرک فولیکول در پسران برخوردار از رشد جبرانی و سایرین مشاهده شد. سطح هورمون‌های محرک فولیکول در پسرانی که رشد جبرانی نداشتند، بالاتر بود. در بزرگسالان، غلظت اسپرم در حدود 73.6٪ بهبود یافت. سطح هورمون‌های محرک فولیکول در بزرگسالانی که غلظت اسپرم‌شان بهبود یافته، به طور قابل توجهی پایین‌تر از افرادی است که از این بهبود برخوردار نبوده‌اند.
تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید که میکروجراحی بهترین متد درمانی برای بیمارانی است که سطح هورمون‌های محرک فولیکولی آنها پایین است. نتایج حاکی از آن هستند که جراحی در دو سوم از پسران نوجوان باعث رشد جبرانی بیضه شده است. آنها معتقدند که سطح هورمون‌های محرک فولیکول در بزرگسالان و نوجوانان معیار مناسبی برای سنجش عملکرد بیضه خواهد بود. اثرات بالقوه میکروجراحی واریکوسل در مردان کاملا واضح است؛ با این حال، ابهامات زیادی درباره کارکرد این متد درمانی برای نوجوانان وجود دارد.
(منبع: mayoclinic)
روش های درمان واریکوسل و مؤثرترین و بهترین روش جراحی کدامند؟