اختلال تکلم که به عنوان ترس از صحبت کردن شناخته می‌شود، یک اختلال اضطرابی است که هزاران کودک را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. بزرگسالان نیز در برخی از موارد به این اختلال دچار می‌شوند.سوالی که غالبا مطرح می‌شود این است که اختلال تکلم برای بیماران به چه شکلی است؟
اختلال تکلم عمدتا به عنوان یک بیماری کودکانه شناخته می‌شود؛ با این حال، گزارشاتی مبنی بر ابتلای افراد بزرگسال به این بیماری ارائه شده است. زمانی که این بیماران با سوالات مردم مواجه می‌شوند، دچار اضطراب شده و توانایی صحبت کردن را از دست می‌دهند. آنها سکوت می‌کنند، چون نمی‌خواهند صحبت کنند. صحبت کردن در جمع برای این بیماران بسیار دشوار و پیچیده است.
اختلال تکلم مانند این است که در یک جعبه مجزا زندگی کنید. جعبه‌ای که در آن هستید، شفاف است؛ بنابراین می‌توانید محیط پیرامون و افراد دور و برتان را ببینید و صحبت‌هایشان را بشنوید. اما نمی‌توانید به هیچ قیمتی از این جعبه بیرون بیایید. می‌توانید هر قدر دوست دارید در داخل جعبه فریاد بزنید، اما کسی صدایتان را نخواهد شنید.
اختلال تکلم
• به طور معمول در اوایل کودکی و با ورود کودکان به محیط‌های اجتماعی جدید بروز پیدا می‌کند.
• بیشتر در میان دختران و اقلیت‌های قومی شایع است.
• کسانی که از این بیماری رنج می‌برند، به معنای واقعی کلمه قادر به صحبت کردن نیستند؛ نه آنکه از صحبت کردن امتناع ورزند.
• اضطراب، عصبانیت، خیره‌سری و رفتار پرخاشگرانه در هنگام بازگشت به خانه و دشواری به هنگام صحبت کردن از جمله علائم رایج اختلال تکلم هستند.
• عدم درمانی لالی انتخابی در کودکی باعث تداوم بیماری در بزرگسالی خواهد شد.
• بهترین روش برخورد با این بیماری، رفتار درمانی و رفتار درمانی شناختی است.
(منبع: mayoclinic)
تاخیر گفتاری در برابر اختلال تکلم: کدام مشکل جدی‌تر است؟