علاوه بر درمان بالینی، توجه به شیوههای مراقبت از دهان و دندان نیز نقش بسزایی در بهبود علائم لیکن پلان دهانی و یا پیشگیری از شیوع آن در آینده ایفا می‌کند. این اقدامات شامل موارد زیر هستند:
• رعایت بهداشت دهان. با تمیز نگه داشتن دهان از شیوع عفونت و یا تشدید علائم جلوگیری کنید. مسواک زدن و استفاده از نخ دندان به طور منظم توصیه می‌شود. دو بار در سال برای انجام معاینات لازم و پاکسازی دهان به یک دندانپزشک متخصص مراجعه کنید.
• تنظیم رژیم غذایی. غذاهای ادویه‌دار و اسیدی را از رژیم غذایی خود حذف کنید. این مواد باعث تحریک علائم بیماری می‌شوند. مصرف کافئین، الکل و دخانیات را نیز به حداقل برسانید.
درمان و داروها
لیکن پلان دهانی یک بیماری مزمن است؛ از این رو، درمان این بیماری بر التیام ضایعات حاد و کاهش درد و ناراحتی‌های جانبی متمرکز است. پزشک با بررسی وضعیت بیمار، دوز داروهای لازم را تعیین کرده و در صورت لزوم دارودرمانی را متوقف می‌کند. بیمارانی که صرفا از وجود ضایعاتی با خطوط و نقاط سفید رنج برده و درد و ناراحتی ندارند، نیازی به دارودرمانی نخواهند داشت.
از داروهای بی‌حس کننده موضعی برای تسکین موقت درد و ناراحتی در نواحی خاص دهان استفاده می‌شود.
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها نقش قابل توجهی در کاهش التهاب مرتبط با لیکن پلان دهانی دارند. عوارض جانبی این دارو، بسته به نحوه مصرف آن به عنوان دهان‌شویه، پماد یا ژل مالیدنی بر روی غشای مخاطی (موضعی)، تزریق مستقیم به داخل ضایعه و به عنوان قرص (خوراکی) متفاوت خواهند بود. استفاده موضعی از کورتیکواستروئیدها بهترین شیوه مقابله با بیماری لیکن پلان دهانی است.
(منبع: medicinenet)
کدام افراد در خطر ابتلا به لیکن پلان هستند؟