آتروپی عضلانی نوعی فرآیند تضعیف کننده است که منجر به کاهش حجم عضلات و عملکرد آنها شده و در نهایت کیفیت و شرایط زندگی فرد را وخیم و بحرانی می‌کند. این اختلال در بیماریهایی نظیر سرطان، دیابت‌ها، ایدز و نارسائی قلبی رخ داده و تأثیر منفی در تشخیص این بیماری به جا می‌گذارد. همچنین آتروپی عضلانی ممکن است به دلیل سالخوردگی، مصرف ناکافی غذا مانند اختلال کم اشتهایی عصبی و یا عدم مصرف غذا (خصوصا در افرادی که بستری بوده یا باید عضوی از بدنشان را بی حرکت نگه دارند) و یا در قالب عوارض جانبی درمان از طریق گلوکوکورتیکوئید استروئید خود را نشان دهد.
در حال حاضر گزینه های محدودی برای درمان این مشکل وجود دارد. برخی از این روشهای درمانی مانند استفاده از استروئید آنابولیک (یا سازنده) (یا همان تستسترون) و عامل ۱ رشد انسولین (IFG-۱) باعث افزایش نگرانی درباره ی میزان امنیت و تأثیر آنها به دنبال داشته است. محققان می‌گویند: به خاطر تأثیر گسترده ی تحلیلی مولکولی بر سلامت فرد، یافتن استراتژی های دارویی جدید‌تر و بهتر برای درمان این بیماری، اهمیت ویژهای دارد.
دکتر گرازینی و همکارانش بر روی نوعی هورمون تحریک کننده ی اشتها به نام des-acyl ghrelin تحقیق می‌کنند. تا همین اواخر محققان فکر می‌کردند که این هورمون غیرفعال بود چرا که در فعالیتهای اصلی ghrelin در ارتباط با تحریک اشتها، چاقی و گسترش رشد هورمون سهمی نداشت.
با این حال، تیم تحقیقاتی دکتر گرازینی اخیرا دریافتند که des-acyl ghrelin در برخی فعالیتهای بیولوژیکی مانند شناسایی سایر سلولها- در واقع سلولهایی که در سلولهای عضلانی اسکلتی نقش عمده ای ایفا می‌کند- سهم مشترکی دارند. در این تحقیق محققان دریافتند که des-acyl ghrelin دارای فعالیت ضدتحلیلی (یا فرسایشی) در عضلات اسکلتی موش هایی است که دچار تحلیل عضلانی به خاطر آسیب عصبی هستند. موش هایی که به لحاظ ژنتیکی تغییراتی در آنها ایجاد شده و میزان des-acyl ghrelin آنها بالا‌تر بود، نسبت به موش های تحت کنترل درمان نشده دچار فقدان عضلانی اسکلتی بودند. با این حال مکانیسمی که از طریق آن des-acyl ghrelin بتواند از عضلات در برابر تحلیل و فرسودگی محافظت کند هنوز شناخته نشده است.
(منبع: mayoclinic)
چه عواملی باعث بوجود آمدن تحلیل عضلات می شود؟