از آنجایی که بیماری های کلیوی باعث افزایش خطر بیماری های قلبی میشود، شدیدا به این بیماران توصیه میشود تا مراقب میزان کلسترول خود باشند. معمولا برای کنترل این میزان، دانشمندان داروی استاتین را توصیه میکنند.
استاتینها دستهای از داروها هستند که از طریق مسدود کردن فعالیت یک ماده ی شیمیایی در کبد که برای ساختن کلسترول لازم است میزان کلسترول خون را کاهش میدهد. تحقیقات نشان میدهد ۵۰ درصد از بیمارانی که بیماری مزمن کلیوی (CKD) داشته و در لیست پذیرش جهت دریافت استاتین قرار دارند، از داروهای کاهشدهنده ی کلسترول استفاده نمیکنند. آمار مرکز پیشگیری و کنترل بیماری (CDC) گزارش داده که حدود ۱۰ درصد از افراد بزرگسال در ایالات متحده – یعنی چیزی حدود ۲۰ میلیون نفر – CKD دارند. تمام این بیماران در معرض خطر بیماری قلبی عروقی، حملات قلبی و سکته ی مغزی قرار دارند.
از طرفی میزان بالای کلسترول باعث افزایش خطر بیماری های قلبی میشود. استاتینها داروهایی هستند که به طور مرتب برای کاهش کلسترول در بدن باید استفاده شوند و از طرفی نقش عمده ای در پیشگیری از تجمع رسوبات در سرخرگها و کم شدن جریان خون ایفا میکنند.
تفاوت میان دستورالعمل های کنترل کلسترول
یک بخش از این دستورالعملها توسط دانشکده ی کاردیولوژی آمریکا/ انجمن قلب آمریکا (ACC/AHA) و دیگری توسط انجمن گروهی بهبود بیماری های کلیوی (KDIGO) ارائه شد. گروه اول عنوان داشت که درمان با استاتینها برای افرادی که خطر بیماری های قلبی و سکته ی مغزی دارند بسیار مؤثر است. افرادی که دیابت، کلسترول بالا و سابقهی بیماریهای قلبی دارند خطر بیماری های کلیوی در آنها بیشتر است. دسته ی دوم عنوان داشتند که تمام افراد ۵۰ تا ۷۹ سالهای که CKD دارند باید تحت درمان استاتین قرار بگیرند.
آنها بعد از مقایسه بیماران این دو گروه به این نتیجه رسیدند که بر اساس دستورالعملهای ACC/AHA ۹۲ درصد از بیماران CKD باید تحت استاتین درمانی قرار بگیرند و از آن طرف انجمن KDIGO توصیه کرد که ۱۰۰ درصد بیماران باید استاتین مصرف کنند.
(منبع: webmd)
آیا با رژیم غذایی می توان نارسایی کلیه را درمان کرد؟