میزان بالای مرگ و میر و آمار کم جراحی در زنان از یک سو و افتادگی دریچه ی میترال و ترشح شدید از سوی دیگر باعث پیچیدگی ارزیابی و سنجش شدت این بیماری در زنان شده است.
حدود ۱۵۰ میلیون نفر در سرتاسر جهان دچار افتادگی دریچه میترال بوده و اغلب به جراحی قلبی و ترجیحا ترمیم دریچه به جای تعویض نیاز دارند تا شانس زنده ماندن داشته باشند. این دریچه، قلب را قادر می‌سازد تا بتواند بدون تراوش خون، آن را انتقال دهد. افتادگی دریچه ی میترال زمانی رخ می‌دهد که برگچه‌ها و تارهای پشتیبان دریچه ی میترال، بافت های زیادی داشته و ضعیف شود که این به تراوش یا نارسائی می‌انجامد.
تفاوتهای تفکیک شده ای در بین زنان و مردانی که نارسائی خفیف یا متوسط دارند دیده شده است، خصوصا زمانی که دریچه ی میترال به خوبی بسته نشده و دچار ترشحاتی می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهد که به دلیل کوچک‌تر بودن اندازه ی دریچه ی قلبی در زنان نسبت به مردان، جراحی آن در زنان کمتر انجام می‌شود، اما وقتی جثه ی کوچک‌تر آن‌ها را مد نظر قرار بدهیم، بزرگی این دریچه ی عروقی مسئله ای بسیار حاد و جدی تلقی می‌شود.
در طی ۱۵ سال اخیر، میزان بقا و زنده ماندن زنانی که افتادگی دریچه ی میترال داشته و هیچ نارسائی قلبی دیگری نداشتند از مردان بیشتر گزارش شده، اما شانس زنده ماندن زنانی که نارسائی شدید قلبی داشتند در مقایسه با مردان بسیار بد‌تر بود.
دکتر انریکه سارانو در این باره می‌گوید: پزشکانی که بیماران زن آن‌ها مشکل افتادگی دریچه ی میترال دارند باید بسیار مراقب باشند. ما باید بتوانیم اندازه ی بدن را شناسایی کرده و تا آنجا که ممکن است میزان ترشح این دریچه را بسنجیم و در صورتیکه نارسایی قلبی شدید باشد، با دقت زیاد این دریچه را ترمیم کنیم.
(منبع: medicinenet)
شناسایی اولین ژنی که باعث افتادگی دریچه میترال می‌شود