معمولا به افراد خوابگرد توصیه می‌شود که برای جلوگیری از پرسه زنی های ناخواسته ی شبانه، سر ساعت مشخصی بخوابند. خوابگردی که بالای ۴ درصد از افراد بزرگسال به آن دچار هستند می‌تواند منجر به بروز آشفتگیهای ذهنی و یا مشکلات فراموشی شده، در حالی که در این شرایط آن‌ها بی توجه به محیط اطرافشان به راه رفتن ادامه می‌دهند.
محققان طی تحقیقاتی که بر روی ۴۰ فرد مشکوک به خوابگردی انجام دادند دریافتند که کمبود خواب می‌تواند باعث تسریع و تشدید خوابگردی در افرادی شود که آمادگی این کار را دارند. اگر افراد خوابگرد دوست دارند تا از شرّ خوابگردی خلاص شوند، بهتر است ساعت خواب مشخصی داشته باشند و تا حد امکان از کم خوابی پرهیز کنند.
یک شب خواب، یک شب بیداری
افراد شرکت کننده در این تحقیق با این مسئله موافقت کردند تا الگوهای مربوط به زمان خواب آن‌ها طی نخستین شب بررسی محققان، کنترل شود. در پی دیدار بعدی، برای یک شب بیماران بیدار نگه داشته شدند و تحت نظارت دائم بودند.
صبح روز بعد به آن‌ها اجازه داده شد تا بعد از ۲۵ ساعت بیداری بخوابند. طی هر دوره ی خواب، از خواب آن‌ها فیلمهایی گرفته شد و محققان توانستند رفتار آن‌ها را در خواب ارزیابی کنند، رفتارهایی مانند بازی با ملحفه ی تخت تا تلاش برای پریدن از میله های تخت. بیماران بر اساس پیچیدگی رفتار‌هایشان، طبق یک معیار سه تایی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج بسیار جالب بود. با توجه به خط مبدأ خواب، تنها نیمی از بیماران حدود ۳۲ بار رفتار‌هایشان عود کرد و ۹۰ درصد بیمارانی که بعد از ۲۵ ساعت بیداری خوابیدند، حدود ۹۲ حالت عود رفتاری از خود نشان دادند.
(منبع: (mayoclinic
توصیه‌هایی برای پیشگیری از خواب گردی