زندگی با اختلال حمله خواب چگونه است؟

تجربه یک بیمار: یک روز غروب در ماه فوریه، حدود ۴۰ دقیقه منتظر اتوبوس بودم. در واقع اصلا منتظر نبودم. هوش و حواسم نسبت به این انتظار، کاملا آگاه بود اما به لحاظ فیزیکی، جسمم قادر به ادامه‌ی این انتظار نبود و عضلاتم موقتا از کار افتاده بودند تا دوباره مقاومت و توان خود را به دست بیاورند که بتوانم بدنم را حرکت دهم.
بله، درست حدس زدید. من دچار حمله‌ی خواب هستم؛ نوعی اختلال نورولوژیکی غیرقابل درمان که مانع از فعالیت مغز جهت تنظیم الگوهای خواب به شکل طبیعی شده و در روند خواب و بیداری شما اختلال ایجاد می‌کند. برخی علائم آن عبارتند از:
– حملات شدید خواب در طول روز
– خواب یا هیپنوتیزم حیوانی، که طی آن، عضلات به ناگهان مقاومت خود را از دست می‌دهند
– اختلال در خواب شب
– بختک
– توهم هنگام خوابیدن یا بیداری
من در سنین نوجوانی بودم و در هر کلاس٬ موقع تماشای تلویزیون، مطالعه، حتی در سفر مترو – هر لحظه‌ای که بیش از چند دقیقه طول می‌کشید – به ناگهان خواب به سراغم می‌آمد. مهم نبود که چطور مقاومت می‌کردم٬ در آن لحظه بینایی‌ام تار می‌شد، جویده جویده حرف می‌زدنم و قوه‌ی درک من نسبت به آنچه می‌خواستم بگویم دچار اختلال می‌شد.
وقتی در ‌‌نهایت یک متخصص اعصاب توانست بیماری‌ام را در سن ۱۹ سالگی تشخیص دهد٬ بار سنگینی از شانه‌های من برداشته شد. دانستن داروی درمان این بیماری باعث شد که بتوانم به راحتی و با امنیت کامل درباره ی علائم آن صحبت کنم و کمک کرد تا راهکارهایی را برای کنترل حمله ی خواب و خواب حیوانی پیدا کنم از جمله مصرف داروهایی برای هر دو اختلال.
نمی‌شود گفت که دارو، یک راهکار جادویی برای درمان این اختلال است. البته تا حدودی می‌تواند علائم این اختلال را کنترل کند، اما عوارض جانبی ناخوشایندی دارد. این اختلال در بین بیماران مختلف بسیار متفاوت است، بنابراین راه‌های درمانی آن بر حسب آزمون و خطای مصرف داروهای مختلف و تغییر شیوه‌های زندگی، متفاوت خواهد بود. من به شخصه سعی کردم تا بر تندرستی خود اشراف داشته و از وضعیت و اطلاعات مربوط به بدنم آگاه باشم.
 (منبع: ‌mayoclinic)

دستبند و آویزگردن‌ روشی برای درمان حمله خواب