ابتلای کودکان به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی برای بسیاری از خانواده‌ها به معنای آغاز یک راه طولانی در مسیر داروخانه‌ها است. دارو درمانی موثرترین روش درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی است و در ۸۰ درصد از موارد نتیجه می‌دهد. اما بسیاری از والدین نگران عوارض جانبی داروها هستند. از این رو، پیش از آغاز دارو سایر گزینه‌ها را نیز در نظر می‌گیرند. والدین جدا از هر تصمیمی که می‌گیرند، می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند که زندگی آرام‌تری داشته باشند.
درمان یا عدم درمان؟
برای بسیاری از والدین، کودک اهمیت دارد. برخی از والدین بر این باورند که کودکان خردسال آمادگی لازم برای دریافت دارو ندارند. در واقع، آکادمی پزشکان اطفال آمریکا نیز با این مسئله موافق است. بر اساس توصیه این آکادمی، بهتر است تا سن ۶ سالگی از رفتار درمانی برای درمان کودک استفاده شود.
والدین اغلب به دنبال آن هستند که از راه دیگری جز دارو برای درمان فرزندشان استفاده کنند. به گفته دکتر ریچارد گالاگر، از اعضای نهاد اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی بیش فعالی و اختلالات رفتاری در مرکز مطالعات کودکان در دانشگاه نیویورک، روش‌های متعددی برای درمان کودکان وجود دارد. او به والدین توصیه می‌کند که با در نظر گرفتن مزایا و عوارض داروها از سایر روش‌های موجود برای درمان فرزندشان بهره بگیرند.
به زعم گالاگر، کودکانی که صرفا بی‌توجه هستند، در مقایسه با آنهایی که بیش فعالند، بیشتر از اختلالات رفتاری رنج می‌برند. موثرترین راه درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی، بکارگیری همزمان دارو درمانی و مدیریت رفتاری می‌باشد. به گفته گالاگر، والدین و معلمان نقش قابل توجهی در تشخیص و پیش‌برد پروسه درمانی این اختلال ایفا می‌کنند.
(منبع: medicinenet)
دلیل علمی بیش‌فعالی کودکان چیست؟