اخیرا محققان دریافته اند دخترانی که بی اشتهایی عصبی دارند، نشانه هایی از اوتیسم هم در آن‌ها دیده می‌شود. همانطور که می‌دانید بی اشتهایی نوعی اختلال عصبی است که در آن فرد تمایلی ندارد تا وزن خود را در یک سطح متعادل (و حداقل) حفظ کند. در واقع او نسبت به غذا و وزن خود نوعی اشتغال فکری دارد. می‌توان گفت که بی اشتهایی تلفیقی از فشارهای اجتماعی، عوامل ژنتیکی، بدشکلی بدن (که فرد فکر می‌کند در ویژگی ظاهری خود نقصی دارد) و فعالیتهای خانوادگی (اینکه اعضای خانواده با یکدیگر چگونه ارتباط برقرار می‌کنند) است.
در نگاه نخست، به نظر می‌آید که اوتیسم و بی اشتهایی کاملا با هم متفاوتند. با این حال، هر دوی آن‌ها دارای یکسری ویژگیهای شایع هستند، مانند:
-گرایش به جزئیات
-گرایش به تمرکز بر فرد
-رفتارهای تغییرناپذیر
-نگرشهای خشک و سخت
تا آنجایی که تحقیقات نشان می‌دهد، هم اوتیسم و هم بی اشتهایی هر دو دارای تغییرات مشابهی در ساختار و عملکرد در نواحی مختلف مغزی هستند. محققان برای اثبات این ادعا، ۶۶ دختر ۱۲ تا ۱۸ ساله را به منظور داشتن ویژگیهای مرتبط با اوتیسم مورد آزمایش قرار دادند. تمام این دختر‌ها بی اشتهایی عصبی داشتند نه اوتیسم. آن‌ها امتیازات این افراد را با ۱۶۰۹ دختر معمولی در همان سن مقایسه کردند. از ضریب طیف اوتیسم (AQ) برای سنجش ویژگیهای اوتیسمی، از ضریب همدلی (EQ) برای ارزیابی میزان همدلی آن‌ها و از ضریب نظم دهنده (SQ) برای سنجش نظم و ترتیب آن‌ها استفاده شد. در نهایت آن‌ها دریافتند که:
-در آزمون AQ، دخترانی که بی اشتهایی داشتند امتیازشان پنج برابر یک فرد عادی در دامنهی جهانی امتیازات اوتیسم بود.
-در آزمون AQ، بیش از نیمی از دخترانی که بی اشتهایی داشتند در مقایسه با ۱۵ درصد از دختران عادی، خصوصیاتهای مربوط به اوتیسم در آن‌ها بیشتر دیده شد.
-دخترانی که اوتیسم دارند به طور بارزی میزان ضریب همدلی آن‌ها نسبت به سایر دختران پائین‌تر بود.
-ضریب نظم دهنده در بین دخترانی که بی اشتهایی داشتند بیشتر از دختران عادی گزارش شد.
(منبع: (mayoclinic
چه کسانی به اوتیسم مبتلا می‌شوند؟