هر نوع ضربه، جراحت و یا شوک که به دلیل بیماری‌های قبلی یا عوامل درونی ایجاد نشده باشد، و عامل آن بیرونی باشد، نوعی تروما است. 
تروما یک محکومیت ابدی نیست
اغلب، زمانی که با بازماندگان مبتلا به تروما صحبت می‌کنید، می‌بینید که بیشترشان در ابتدای راه معتقد بودند که تروما زندگی‌شان را به کلی دگرگون خواهد کرد و اینکه دیگر هرگز رنگ شادی و خوشحالی را نخواهند دید. زمانی که پزشکان و روانپزشکان به مفاهیم غم و اندوه و تروما می‌پردازند، به طور پیش فرض بیشتر به بیمارانی توجه می‌کنند که بیش از سایرین رنج می‌برند. با این حال، باید توجه داشت بیشتر افرادی که از اختلالات استرسی پس از یک ضایعه روانی (PTSD) رنج می‌برند، معمولا درمان پیدا می‌کنند.
تروما تنها پس از مواجهه با یک اتفاق ناخوشایند در زندگی پدید نمی‌آید
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) تروما را در راستای وقایعی از قبیل مرگ، تهدید و آسیب‌های جدی مانند تجاوز، بلایای طبیعی، سوء استفاده و بیماری‌های خطرناک تعریف می‌کند. اما تروما در اصطلاح به معنی زخم است؛ زخمی که به فرد صدمه می‌زند.
ریچارد تدسکی، روانشناس دانشگاه کارولینای شمالی پس از کار کردن با هزاران نفر از بازماندگان مبتلا به تروما، تعریفی ارائه کرده است که اساسا با تعریف راهنمای DSM تفاوت دارد. به زعم تدسکی، تروما ارتباط چندانی با رویدادهای پیرامون ندارد. بلکه بر اساس تاثیر عاطفی و روانی آن رویداد بر افراد تعریف می‌شود. در این راستا، هر رویدادی که نظام اعتقادی افراد را به چالش بکشد، اهمیت خواهد داشت. این رویدادها اغلب فرد را به پرسشگری در باب نظام هستی، ویژگی‌های شخصیتی، ماهیت زندگی و آینده پیش رو سوق می‌دهند. بنابراین می‌توان گفت که تروما لزوما چیزی نیست که باعث آسیب دیدن افراد به لحاظ جسمی شود.
(منبع: webmd)

تشنج فوکال پیچیده با چه علائمی همراه است؟