بیشتر افراد می‌دانند که بودن در دل طبیعت و وقت‌گذرانی در محیط بیرون از خانه برایشان خوب است. اما کمتر کسی از تاثیر این تجربیات بر درمان بیماران مبتلا به زوال عقل آگاه است؛ به خصوص بیمارانی که کیفیت زندگی‌شان پس از تشخیص این عارضه به شدت تنزل می‌یابد.
یک پروژه تحقیقاتی در مارس ۲۰۱۴ توسط موسسه سنسوری تراست به انجام رسید. این تحقیق به دنبال ترویج استفاده از فضاهای باز به عنوان وسیله‌ای برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زوال عقل بود. این پروژه تحقیقاتی که بر مبنای یک طرح پژوهشی قدیمی انجام گرفته است، بر مزایای استفاده از طبیعت برای بیماران مبتلا به زوال عقل تاکید ویژه‌ای دارد.
محققان از طریق گفتگو با بیماران مبتلا به زوال عقل دریافتند که ارتباط این افراد با محیط بیرون از خانه به تدریج قطع می‌شود. ترس از برچسب‌های اجتماعی، افسردگی و اضطراب، زندگی بیماران را تحت تاثیر خود قرار داده و ارتباط آنها را با جهان خارج کمرنگ می‌کند.
در حال حاضر، بسیاری از نهادهای درمانی از جهان طبیعت به عنوان یک ابزار بالقوه برای کمک به بیماران مبتلا به زوال عقل استفاده می‌کنند تا بیماران ارتباط خود را با جهان خارج برقرار ساخته و روابط شخصی‌شان را از سر بگیرند. این پروژه تحقیقاتی به دنبال آن است که بیماران در فعالیت‌های گروهی اجتماعی شرکت کنند. در این راستا، بیماران به انجام فعالیت‌های ساده و خلاقانه در دل طبیعت سوق داده می‌شوند تا با حضور در گروهی از همسالان‌شان احساس راحتی کنند. زمانی که بیمار در فعالیت‌های گروهی مشارکت می‌کند، پروسه درمانی به طور مداوم ادامه می‌یابد تا بیمار به زندگی عادی‌اش بازگردد.
(منبع: NHS)

«خطر مرگ بر اثر زوال عقل» برای کوتاه‌قدها بیشتر است؟