تقریبا تمام بیمارانی که از سرطان سر و گردن (HNSCC) رنج می‌برند دچار آفت‌های دهانی می‌شوند؛ بیماری که به خاطر خصوصیات درمانی مختلفی رخ می‌دهد که بارزترین آنها پیوند سلولی، شیمی درمانی و رادیوتراپی است آفت دهانی به پنج درجه (صفر تا چهار) و نیز بر حسب شدت موارد تقسیم‌بندی می‌شود که با درد، کم شدن وزن، پائین آمدن کیفیت زندگی و بالا رفتن مخارج بیمارستان بر اساس نیازهای مراقبتی و درمانی افزایش یافته مرتبط است. آفت‌های دهانی حاد ممکن است منجر به بروز اختلال در روند درمانی شده که می‌تواند باعث کم شدن شانس بیمار برای زنده ماندن از سرطان شود.
در حال حاضر هیچ استراتژی بازدارنده‌ای برای مقابله با آفت دهان وجود ندارد، اما آزمایش‌های لیزردرمانی با درجه‌ی کم (LLLT) بر روی بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن که شیمی پرتودرمانی انجام داده بودند نتایج قابل توجهی را نشان داد. با این حال، طی آزمایش‌های دیگری که در ارتباط با شیوع آفت دهانی در بین این بیماران انجام شد، این سؤال مهم پیش آمد که آیا LLLT می‌تواند به نحو مؤثری از بروز آفت دهان پیشگیری کند یا نه.
محققان برای یافتن جواب این سؤال، بر روی ۹۴ بیماری که HNSCC داشتند آزمایش شیمی پرتودرمانی انجام دادند. آنها این بیماران را به دو گروه ۴۷ نفری تقسیم کردند، روی یک گروه LLLT انجام شد در شرایطی که به گروه دیگر دارونما دادند. آنها تفاوت بارزی در شیوع آفت دهانی درجه‌ی ۳ و ۴ بین این دو گروه مشاهده کردند. در گروهی که بیماران آن LLLT رویشان انجام شد، تنها سه بیمار دچار آفت دهانی شدید شدند، و در گروهی که در آنها از دارونما استفاده شد، این تعداد ۱۹ نفر بود. 
(منبع: medicinenet)

تأثیر ویتامین B12 بر آفت دهان