تحقیقات نشان می‌دهد که افسردگی در افراد مسن اغلب در قالب بخشی «عادی» از سالخوردگی آنها مد نظر قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، مردم آن را به عنوان واکنشی طبیعی نسبت به بیوگی، بیماری‌های مزمن و یا سایر چالش‌هایی می‌نگرند که ممکن است در سنین بالا در زندگی رخ دهد.
آمار انجمن سلامت روانی در آمریکا به تازگی در تحقیقاتی که روی افراد ۶۵ ساله و بالاتر در این کشور انجام داد دریافته است که تنها ۳۸ درصد این افراد معتقدند که افسردگی یک بیماری است، در شرایطی که ۵۸ درصد آنها بر این باورند که مسئله‌ی افسردگی در سنین بالا، مسئله‌ای طبیعی است. بنابراین بسیاری از افراد مسن در این سن، به دنبال درمان این مشکل نیستند. وقتی افسردگی درمان نشود می‌تواند خطری برای بروز سایر بیماری‌ها محسوب شده و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.
عوامل خطرزا برای افسردگی در سنین بالا
افراد بزرگسال در اغلب موارد با شرایط و موقعیت‌های توأم با استرس و احساسی بیشتر در زندگی خود روبرو می‌شوند که می‌تواند بر سلامت روانی آنها تأثیر بگذارد. مشکلات سلامت که در افراد مسن بسیار شایع است عبارتند از بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، بیماری‌های قلبی، سرطان و آرتروز که همه‌ی این‌ها می‌تواند خطر افسردگی را در سنین بالاتر افزایش دهد. علائم افسردگی در بین افراد مسن (مثلا پدربزرگ‌ها) بسیار شبیه علائم آن در بین جوانان یا افراد میانسال است. برخی از آنها عبارتند از:
-احساس مداوم غم، ناامیدی یا بدبینی
-احساس بی‌ارزش بودن یا درماندگی
-خوابیدن زیاد، بی‌خوابی و خستگی
-عدم علاقه یا شور و هیجان در انجام فعالیت‌های لذت‌بخش
-کنار کشیدن از دیگران
-کم یا زیادتر خوردن از حد طبیعی
-دردهایی که با درمان هم تسکین نمی‌یابد
-عدم توانایی در تمرکز، کم‌حافظگی و عدم توانایی در تصمیم‌گیری
-افکاری در ارتباط با خودکشی و مرگ
(منبع: NHS)
آیا مصرف امگا۳ به درمان افسردگی کمک می‌کند؟