تحقیقات نشان می‌دهد آسپیرین و اسید سالیسیلیک می‌توانند با تعدادی از بیماری‌های تخریب‌کننده‌ی عصب‌ها مبارزه کنند. اسید سالیسیلیک (SA) نمونه‌ی خوبی از این دست است. SA هورمونی بسیار مهم برای تنظیم سیستم ایمنی گیاهان محسوب می‌شود. از طرفی این هورمون نخستین محصول تجزیه‌ شده استیل SA یا آسپیرین است. SA و مشتقات آن هزاران سال است که برای کاهش درد، تب و التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرند. فقط آمریکایی‌ها به تنهایی حدود ۸۰ میلیون قرص آسپیرین به طور روزانه مصرف می‌کنند و امروزه از آن برای کاهش حملات قلبی، سکته‌ی مغزی و برخی سرطان‌های خاص استفاده می‌شود. 
نقش آسپیرین در درمان آلزایمر و پارکینسون
در حال حاضر به نظر می‌رسد که ترکیبات مفید و مؤثر SA می‌تواند گسترش یافته و در درمان آلزایمر، پارکینسون و بیماری هانتینگتون هم مورد استفاده قرار گیرد؛ یکی از ترکیبات آن که برای کم کردن ‌آنزیمی به نام گلیسرآلدهید ۳فسفات دی‌هیدروژناز (GAPDH) استفاده می‌شود، عاملی مخرب و مضر برای این بیماری محسوب می‌شود.
GAPDH آنزیم اصلی در متابولیسم گلوکز محسوب می‌شود اما کارکردهای دیگری هم در سلول بر عهده دارد مانند سیگنا‌‌ل‌دهی. فشار اکسایشی که ناشی از کمبود اکسیژنی است که به مغز می‌رسد مسبب این بیماری‌ها است. این شرایط ‌به زیاد شدن میزان مولکول‌های رادیکال آزاد و سایر ترکیبات واکنشی می‌انجامد.
اسید سالیسیلیک از ورود GAPDH به هسته‌ی سلول جلوگیری می‌کند
محققان با استفاده از تصاویری با کیفیت و ظرفیت بالا توانستند پروتئین‌هایی را در بدن انسان شناسایی کنند که خود را به SA می‌چسبانند. آنها دریافتند که SA می‌تواند به GAPDH بچسبد و مانع از حرکت آن به سمت هسته‌ی سلول شود. همچنین به این نتیجه رسیدند که دو ماده‌ی دیگر هم در این میان وجود دارد که نسبت به اسید سالیسیلیک با شدت بیشتر و محکم‌تر به GAPDH می‌چسبند به جای آنکه باعث ایجاد اختلال در حرکت GAPDH در مسیر هسته‌ی سلول و در نهایت مرگ سلولی شود. یکی از آنها ترکیب مشتق طبیعی اسید سالیسیلیک از لیکوریس بوده و دیگری، ترکیبی به دست آمده در فضای آزمایشگاهی است.
(منبع: NHS)

مصرف مکرر آسپرین، خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش می‌دهد