تحقیقات اخیر نشان می‌دهد افرادی که به احساس درونی خود توجه و عمل می‌کنند، کمتر حرکات و اعمال غیراخلاقی انجام می‌دهند. در روانشناسی، غرایز درونی در قالب قابلیت درک و شناخت فوری اتفاقات و چیزها است بدون آنکه نیازی به توجیه آگاهانه‌ای داشته باشد. همه‌ی ما تا حدودی به غرایز و شم خود اجازه می‌دهیم تا ما را هدایت کند. اکثر مردم می‌توانند زمانی را به خاطر بیاورند که داشتند رانندگی می‌کردند و غرق در افکار خود شدند و زمانی که به مقصد خود رسیدند هیچ خاطره‌ای از سفر در خاطر نداشتند. این مسئله به ما نشان می‌دهد که میزان پردازش اطلاعات در مغز و کنترل آنها می‌تواند بدون دخالت افکار آگاهانه‌ی ما انجام شود.
با این حال، اینکه شم یا شهود ما چطور روی ما تأثیر می‌گذارد بسیار پیچیده است، دامنه‌ی مسائل اخلاقی ما به خوبی درک نشده است، اما دنبال کردن یا پیگیری شم و غریزه، یک مکانیسم روانی ارزشمند و معتبر است. دکتر ژان هاروی در این باره می‌گوید:
در حالیکه می‌توانیم تلاش کنیم تا بهترین تصمیمات منطقی و معقول را بگیریم، اما در واقعیت اکثر ما شناخت را هم در این فرآیند دخیل کرده و می‌گذاریم روی آن تأثیر بگذارد و این بدان معناست که ما هم از احساسات و اطلاعات خود استفاده می‌کنیم تا به ما کمک کند تصمیم بگیریم که چکار باید بکنیم.
وقتی به انسان در طول تاریخ و در گذشته می‌نگریم می‌بینیم که انسان‌های اولیه تا حد زیادی بر اساس شم و غریزه‌ی خود عمل می‌کردند. در واقع عملکرد سریع و قاطعانه بدون داشتن همه‌ی اطلاعات لازم، برای بقا لازم و ضروری بود. گوش دادن به صدای درون و شم می‌تواند در شرایط طبیعی به ما کمک کرده و مفید واقع شود، اما اینکه در دنیای پیچیده و اجتماع گیج کننده‌ی امروزی ما چقدر می‌تواند تأثیرگذار باشد، برای تثبیت مستلزم دقت و زرنگی زیادی است.
(منبع: mayoclinic)

طول عمر با احساس جوانی چه رابطه‌ای دارد؟