بسیاری از ما با واکسنها آشنا هستیم- یکی از شاخصترین پیشرفتهای بشر در زمینهی پزشکی- که باعث تحریک سیستم ایمنی ما شده تا به عامل عفونتزا حمله کند. واکسنها تنها روشهای پیشرفتهی پزشکی برای از بین بردن کامل بیماری هستند. اما سؤال بزرگی که اینجا مطرح میشود این است: آیا میتوان از واکسنها برای سرطان هم استفاده کرد؟ واضح است که سرطانها عوامل عفونی نیستند- برخلاف باکتریها و ویروسها، از درون سلولهای ما رشد میکنند و برای سیستم ایمنی ما چالش بزرگی محسوب میشوند. با همهی اینها کنترل کردن سیستم ایمنی به منظور مبارزه با سرطان نزدیک به یک قرن است که هدف پیشرفتهای محققان قرار گرفته است.
مراقبت از سیستم ایمنی
کار واکسنها، آموزش دادن سیستم ایمنی به منظور شناسایی قسمتهای کوچک و بیضرر بیماری است، بنابراین این مسئله باعث میشود که بتواند در آینده هر چیزی که شبیه به این موارد باشد از بین ببرد. یعنی زمانی که تشخیص بدهد مولکولی مربوط به عوامل بیگانه است، سیستم ایمنی به عنوان دشمن به آنها حمله کرده و با آن برخورد میکند.
برای برخی از سرطانهایی که عامل آنها ویروس بوده است، واکسنهایی کشف و توسعه داده شده مانند پاپیلوماویرو انسانی (HPV) که باعث سرطان دهانهی رحم، و سرطانهای دهانی و مقعدی میشود. از بین بردن سرطانهایی که به خاطر ویروس (EBV) رخ میدهد – مانند اشکال خاصی از ایمفوما- دومین چالش مهم در این زمینه است.
در بریتانیا از هر ۱۰۰ مورد سرطان، تنها ۳ تای آن به عفونت مربوط میشود. و در این موارد هدف سیستم ایمنی کاملا واضح و مشخص بوده و به طور حتم شناسایی «عامل بیگانه» است. بدون وجود این «عامل مهاجم بیگانه»، هشدار دادن و اعلام زنگ خطر برای سیستم ایمنی کمی پیچیده خواهد شد. بنابراین باید گفت که یکی از چالشهای مهم در این زمینه، یافتن روشی برای هدف قرار دادن مستقیم سلولها در بدن در نخستین مراحل سرطانی شدن است. کمک به سیستم ایمنی به منظور از بین بردن این سلولهای غیرعادی پیش از پیشرفت و سرطانی شدن نه تنها باعث نجات زندگی ما میشود، بلکه در این مرحله، هزاران نفر را از تشدید سرطان مصون میدارد.
(منبع: medicinenet)
برای جلوگیری از سرطان چه کنیم؟