خطر بروز حمله‌ی خواب در بچه‌هایی که در شمال اروپا زندگی می‌کنند و در سال ۲۰۰۹ به خاطر آنفولانزای شایع خوکی واکسن زدند، بیشتر دیده شد. تماس با خود آنفولانزای خوکی هم می‌تواند منجر به بروز این اختلال شود؛ بعد از این بیماری شایع، کشور چین متوجه شد که میزان رشد حمله‌ی خواب در بچه‌هایی که واکسن آنفولانزا نزده بودند ۴ برابر بیشتر بوده است.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد بین این دو مسئله ارتباطی وجود دارد: بخشی از پروتئین سطحی در این ویروس فراگیر بسیار شبیه قسمتی از پروتئین مغزی است که به بیدار ماندن فرد کمک می‌کند. وقتی سیستم ایمنی فرد یاد می‌گیرد تا ویروس را شناسایی کرده و با آن بجنگد، در این حالت پروتئین مغز را با یک پروتئین مهاجم اشتباه می‌گیرد. این کشف باعث می‌شود که واکسن آنفولانزا ایمن‌تر بوده و از طرفی حمله‌ی خواب را به نخستین بیماری خودایمنی تبدیل کند.
از بین رفتن نرون‌ها
حمله‌ی خواب زمانی تشدید می‌شود که سیستم ایمنی بدن حدود ۷۰ هزار نرون را در بخشی از مغز به نام هیپوتالاموس از بین می‌برد. همانطور که می‌دانید این بخش هیپوکریتین تولید می‌کند. هیپوکریتین نوعی انتقال‌‌دهنده‌ی عصبی است که سیگنال‌های «بیداری» را به سایر بخش‌های مغز می‌فرستد. اینکه پاندرمیکس (واکسن آنفولانزا) چطور در این روند دخالت می‌کند هنوز مشخص نیست. برای مشخص شدن دقیق ارتباط بین این واکسن و حمله‌ی خواب، دکتر امانوئل میگنوت از دانشگاه استنفورد کوشید تا فعالیت سلول‌های CD4 –بخشی از سیستم ایمنی- را در بچه‌هایی که در سال ۲۰۰۹ به خاطر شیوع آنفولانزا، واکسن زده بودند مورد بررسی قرار دهد. او ۳۰ بچه‌ای که دچار حمل‌هی خواب می‌شدند و خواهر یا برادرانشان که آنها هم واکسن زده بودند اما دچار حمله‌ی‌ خواب نمی‌شدند مورد آزمایش قرار دادند.
او به این نتیجه رسید بچه‌هایی که دچار حمله‌ی خواب می‌شوند سلول‌های CD4 آنها به گونه‌ای بود که هم نسبت به هیپوکریتین واکنش نشان می‌داد، و هم نسبت به پروتئین سطحی HA که مختص ویروس آنفولانزا بود. این نتایج نشان داد CD4 های بچه‌هایی که دچار حمله‌ی خواب نشدند، نسبت به این دو پروتئین واکنشی نشان نمی‌دهد.
(منبع: NHS)

ارتباط افزایش وزن و حمله خواب