بروز تب یا درجه حرارت بالا در دوران کودکی یک امر شایع است و معمولا منشاء ویروسی دارد. لرز، سرماخوردگی، سرفه، عفونت گوش، آنفولانزا یا اسهال از جمله عواملی هستند که موجب بروز تب می‌شوند. عفونت‌های ویروسی گاها به بیماری‌های جدی تری منجر می‌شوند. عفونت‌های باکتریایی در مقایسه با عفونت‌های ویروسی شیوع کمتری دارند، اما می‌توانند باعث افزایش درجه حرارت بدن شوند. عفونت‌های باکتریایی، مانند سینه پهلو (پنومونی) و مننژیت بسیار خطرناک بوده و باید فورا تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرند. بنابراین اگر فکر می‌کنید که درجه حرارت بالای بدن فرزندتان به وسیله یکی از این عوامل رخ داده است، در اسرع وقت از مراقبت‌های پزشکی استفاده کنید.
چه وضعیتی به منزله تب در نظر گرفته می‌شود؟
درجه حرارت طبیعی بدن بین ۳۶ تا ۳۶.۸ درجه سانتی‌گراد (۹۶.۸ تا ۹۸.۲ درجه فارنهایت) است. اگر درجه حرارت بدن نوزاد بیش از ۳۸ درجه سانتی‌گراد یا ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت باشد، پس تب دارد؛ با این حال، درجات بیش از ۳۷ به عنوان درجه حرارت بالا در نظر گرفته می‌شوند. کودکانی که تب دارند، معمولا ناخوش هستند و چهره‌ای برافروخته دارند.
از کجا بدانم که مشکل جدی نیست؟
درجات حرارت بالای بدن در بیشتر موارد ارتباطی با بیماری‌های حاد ندارند و اغلب به سرعت و بدون نیاز به درمان کاهش می‌یابند. ممکن است از دیدن فرزندتان که در حال بازی است تعجب کنید. اما این لزوما به معنای آن نیست که مشکل برطرف شده است. با این حال، نشانه خوبی است و گویای آن است که کودک به درمان واکنش نشان داده و علائم بیماری کاهش یافته‌اند.
به طور کلی، کودکانی که از عفونت‌های خطرناک مانند مننژیت رنج می‌برند، حتی پس از آغاز درمان و کاهش علائم نیز حالشان به تدریج بدتر و بدتر می‌شود. اگر درجه حرارت بالای بدن کاهش نیابد و علائم نگران کننده‌ای مانند مشکلات تنفسی، سردرد، خواب آلودگی و تشنج بروز پیدا کنند، باید در اسرع وقت به فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید.
 (منبع: parenting)

چرا تشنج ناشی از تب اتفاق می‌افتد؟