یک تحقیق سریع در گوگل به شما نشان خواهد داد که صدها کلینیک وجود دارد که به شما وعده‌ی «زیبا کردن لبخند در یک روز» با استفاده از روکش‌های زیبایی را می‌دهند. اما آشفتگی رو به رشدی در بین دندانپزشکان نسبت به استفاده از روکش‌ها خصوصا در مراجعین جوان‌تر وجود دارد و آن این است که روکش دندان در سنین ۲۰ و ۳۰ سالگی درد زیادی برایتان به همراه دارد و باید یک عالم هزینه کنید و به احتمال زیاد در سن ۵۰ سالگی هم به دندان مصنوعی نیاز پیدا خواهید کرد.
تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۲ نشان می‌دهد که ادعاها علیه دندان پزشکان در زمینه‌ی استفاده از روکش‌های پورسلین بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ دو برابر شده است.
یکی از کسانی که این کار را انجام داده می‌گوید: سطح سخت دندان را مینای دندان می‌گویند که بیش از ۲.۵ میلی‌متر ضخامت دارد و زیر آن عاج استخوانی دندان بوده و هسته‌ی آن مغزی نرمی داشته و شامل ریشه، رگ‌های خونی و عصب‌ها است. پیش از استفاده از روکش‌ها، پزشک حدود نیم تا یک میلی‌متر از مینای دندان را از بین می‌برد. سپس روکش‌های اکریلیک را به طور موقت و به مدت یک تا دو هفته می‌گذارد تا زمانی که روکش‌های نهایی ساخته شده از پورسلین آماده شود.
در نهایت دندان‌ها با استفاده از اسیدی که سطح دندان را خراشیده و سوراخ‌های کوچک را باز کرده کنده کاری می‌شود. سپس روکش‌ها را با یک چسب دندانی که به حفره‌ها می چسبد روی آن قرار می‌دهند. بعد از این مسئله، شما دیگر نمی‌توانید روکش‌های خود را برداشته و دندان‌های اصلی خود را ببینید. اگر دندان‌هایتان را به هم فشار دهید ممکن است روکش‌ها ترک خوده یا حتی بیافتد. هرچقدر در سنین پائین‌تری این کار را آغاز کنید احتمال بروز مشکل هم بیشتر خواهد بود و نیاز پیدا می‌کنید آنها را مدام تعویض کنید.
(منبع: medicaldaily)

قبل از روکش کردن دندان‌هایتان بخوانید