به لطف پرینت های سه بعدی،که این روزها خبرهای زیادی در مورد سودمندی شان می شنویم،گروهی از دانشمندان آمریکایی توانستند گوش واقعی انسان را با استفاده از سلول های واقعی،شبیه سازی کنند.
دانشمندان قبلا هم توانسته بودند از سلول‌های زنده به عنوان ماده‌ی خام چاپگرهای سه بعدی استفاده کنند و بعضی بافت‌ها را بسازند. با این حال بافت‌هایی که چاپ می‌کردند خیلی ریز و ناچیز بودند، چرا که ساختارهای بزرگتر سلولی خیلی زود از هم می‌پاشند و معمولا سلول‌هایی که در عمق بافت قرار دارند بر اثر کمبود اکسیژن می‌میرند. در حقیقت اگر قطر بافتی که آن‌ها چاپ می‌کردند از ۰.۲ میلی‌متر بیشتر می‌شد، سلول‌ها بر اثر کمبود اکسیژن و مواد مغذی از بین می‌رفتند. ولی اکنون دانشمندان از نوعی فناوری جدید به نام «چاپگر یکپارچه‌ی بافت-اندام» (ITOP) استفاده کرده‌اند که باعث می‌شود بتوانند اندام‌هایی مثل لاله‌ی گوش را در ابعاد واقعی بسازند و در عین حال همه‌ی سلول‌های آن زنده بمانند.
پژوهشگران به جز گوش انسان، قبلا با این روش برای موش‌ها، استخوان، ماهیچه و غضروف هم درست کرده بودند. مثل اندام‌های واقعی، در این اندام‌های چاپ شده هم رگ‌های خونی و ساختارهای درونی حیاتی مثل عصب‌ها بوجود می‌آید. بنابراین هرچند که ظاهر بیرونی این گوش پیچیده به نظر می‌رسد، ولی در مقایسه با پیچیدگی ساختار درونی آن خیلی ساده است. مقاله‌ی آکادمیک این پژوهش در نظریه‌ی «نیچر بیوتکنولوژی» (Nature Biotechnology) منتشر شده است.