حتما فکر می‌کنید شیوه بازی را خیلی خوب بلدید؛ به فرزندتان اولتیماتوم می‌دهید: «یا لباس می‌پوشی یا در خانه می‌مانیم و جایی نمی‌رویم» و او هم خیلی راحت برمی‌گردد می‌گوید: «باشد٬ در خانه بمانیم». برخی مواقع ممکن است تلاش‌های شما نتیجه‌ی معکوس داشته باشد و البته جنگ و دعوایی هم پیش بیاید که ارزش دعوا ندارد. به هر حال گاهی لازم است که پدر و مادر بودن خود را ثابت کنید. خودداری از انجام این اشتباهات انضباطی کمک زیادی به شما خواهد کرد.
۱.گفتن دروغ‌های شاخدار
خانم جینا کِین می‌گوید: کلوئی٬ دختر دو ساله من همیشه سر این قضیه که هر دوشنبه بخواهد به خانه پرستارش برود با من جنگ و دعوا دارد. یک روز صبح که از پیاده شدن از ماشین متناع می‌کرد٬ من به خانه‌ای در همان نزدیکی اشاره کردم و گفتم آنجا مهدکودکی است که توسط همان فرد غارنشینی اداره می‌شود که در آگهی‌های بازرگانی Geico بازی می‌کند و قیافه‌ی ترسناکی دارد.» به او گفتم که «یک انتخاب دارد: یا به خانه پرستار برود یا پیش مرد غارنشین» مأموریت تمام شد. کلوئی به خانه پرستار رفت. حدود یک هفته بعد پرستار به طور تصادفی از من پرسید که آیا می‌دانید که در نزدیکی آنها مهدکودکی است که توسط یک فرد غارنشین اداره می‌شود چون دخترش مدام درباره آن حرف می‌زد. من واقعا از توضیح این مسئله خجالت زده شدم و کلوئی فکر می‌کند که تمام مهدکودک‌ها توسط فرد غارنشینی اداره می‌شوند. 
راهکار بهتر
دروغ‌های مصلحت آمیز کوچک در صورت نیاز می‌تواند اغواگر باشد. می‌توانید برخی مواقع هم از گفتن آنها اجتناب کنید. مادر دیگری با این مسئله مشکل بزرگی داشت که کودک او از یک دلقک در محله‌شان به نام ماکارونی می‌ترسید. هر زمان که در انجام کاری کوتاهی می‌کرد یا مثلا غذا نمی‌خورد٬ مادرش می‌گفت: شاید باید ماکارونی را صدا بزنم بیاید و همین حرف باعث می‌شد که بچه کوچک فورا کار مورد نظر را انجام دهد. یکی از راهکارهایی که خانم کین برای دخترش امتحان کرد گفتن این جمله بود: می‌دانم که برخی مواقع دوست نداری بروی پیش پرستارت٬ من هم دوست ندارم گاهی اوقات بروم سر کار.
۲.کوتاه آمدن
می‌خواهید مطمئن شوید که فرزندتان هرگز به حرف‌تان گوش ندهد؟ تهدید کنید اما به آن عمل نکنید. دخترم اِللا و من اخیرا برای بازی به خانه یک دوست رفتیم که آنجا دختر دوستم هر اسباب بازی را که اللا می‌خواست بر‌دارد از او دور نگه می‌داشت. مادرش می‌گفت: یا آن را به اللا بده یا آنکه آن را از آنجا برمی‌دارم». باز وقتی اللا به سمت اسباب بازی دیگری می‌رفت٬ آن دختر هم همان را از دستش می‌گرفت.
راهکار بهتر
اصلا جالب نیست که بخواهید آدم بدِ داستان باشید٬ اما اگر فرزندتان ادا در آورد٬ این کار نتیجه‌ای به دنبال خواهد داشت. گفتن مکرر جمله «اگر دست از شن پرت کردن برنداری٬ کاری می‌کنم که دیگر در گودال شنی بازی نکنی» مانع از پایان یافتن رفتار بد نمی‌شود. چیزی که کودک شما می‌شنود این است: «من می‌توانم چند بار دیگر این کار را انجام دهم قبل از آنکه دیگر نگذارد این کار را بکنم». به جای این کار٬ به او هشدار دهید و اگر دوباره تکرار کرد٬ یک پیامد فوری مانند «پایان تایم بازی» را به او اعلام کنید. اگر ادامه داد٬ تنهایش بگذارید. دفعه بعد یک تذکر ملایم کارساز خواهد بود٬ جمله‌ای نظیر: «یادت هست دفعه قبل چطور تنهایت گذاشتم؟ اگر باز ادامه دهی مجبور می‌شویم زود برویم خانه»
۳.رشوه دادن
دختر دو ساله‌ی من ایزابل هرگز درست و حسابی غذا نمی‌خورد. بنابراین یک بار به او گفتم اگر ناهارش را کامل بخورد به او یک تکه شکلات خواهم داد. این کار خیلی خوب جواب داد. ایزابل٬ مرغ و سیب زمینی سرخ کرده‌اش را خورد – اما وقتی موقع شام رسید٬ دوباره شکلات خواست.
راهکار بهتر
همه‌ی ما باید رشوه‌های خوبی برای راضی نگه داشتن بچه‌ها داشته باشیم. اما متخصصان بر این قضیه تأکید دارند که تقویت رفتار خوب بهترین روش است. بنابراین به جای گفتن «اگر امروز خانه مادربزرگ بچه خوبی باشی٬ برایت یک اسباب بازی می‌خرم» از این جمله استفاده کنید: «واقعا به تو افتخار می‌کنم که در خانه مادربزرگ سر میز شام بچه خوبی بودی». قدرت ناامید کردن بچه را اصلا دستِ کم نگیرید. گفتن «واقعا ناراحتم از اینکه هدیه‌ای را که پدربزرگ به من داده بود شکستی» باعث می‌شود که بچه واقعا نسبت به رفتارش احساس بدی داشته باشد. ممکن است با این کار چهره‌‌ی ترسناکی از خود ساخته باشید٬ اما آگاهی او را زیاد کرده‌اید.
منبع: parenting

چرا بچه‌ها دروغ می‌گویند و چگونه می‌توان آنها را به راست گفتن واداشت