یکی از مشاوران خانواده و مدرس دانشگاه در این باره گفت: «بی میلی جنسی در خانم ها یکی از مشکلاتی است که معمولاً برخی از زوج ها با آن روبه رو می شوند و در صورتی که این مشکل جدی گرفته نشود، می تواند عواقب جبران ناپذیری را در زندگی مشترک بر جای بگذارد و حتی ممکن است به قهر و جدایی بین زوجین منجر شوند.»
وی در ادامه افزود: «البته در صورتی می توان گفت خانمی مبتلا به اختلال میل جنسی است که در 75 تا 100 درصد مواقع دست کم برای شش ماه به صورت مداوم تجربه هایی از قبیل تمایل نداشتن به شروع فعالیت جنسی، عدم خیال پردازی های جنسی و شهوت انگیزی و عدم تحریک و برانگیختگی با دیدن، شنیدن، لمس کردن و بوییدن را تجربه کرده باشد.»
این مشاور خانواده به عوامل مؤثر در بروز بی میلی جنسی در زنان اشاره کرد و گفت: «عواملی که باعث اختلال بی میلی و سردمزاجی در خانم ها می شود را می توان به پنج دسته تقسیم کرد که اولین علت آن می تواند مرتبط با شریک جنسی باشد.»
وی در این باره توضیح داد: «اگر مردی از نظر وضعیت سلامتی دچار مشکلات جنسی از قبیل زود انزالی، اختلال نعوظ یا اختلالات روانی باشد که توانایی و مهارت های لازم را برای ایجاد یک رابطه جنسی ندارد، ممکن است به تدریج در چنین رابطه ای به دلیل اینکه زن ارگاسم را تجربه نمی کند نسبت به برقراری رابطه بی میل شود.»
وی همچنین یادآور شد: «در شرایطی هم که زوجین روابط صمیمانه ای با یکدیگر ندارند یا دچار ضعف کلامی، چشمی و لمسی یا ناهماهنگی در تمایل به فعالیت جنسی و تعارضات خانوادگی و اختلافات زناشویی یا دچار احساس خشم از همسر هستند و در روابط خود درگیر قدرت بین زن و مردند یا از مهارت های جنسی و تفاوت های فیزیولوژیک بدن یکدیگر آگاهی و شناخت کافی ندارند؛ به گونه ای که مرد همواره قبل از زن به انزال می رسد و زن به طور مکرر در روابط جنسی ارگاسم را تجربه نمی کند، طبیعی است که به مرور زمان زن نسبت به رابطه بی میل شود. این گونه مسائل به عنوان دومین علت بروز بی میلی جنسی در زنان در گروه عوامل ارتباطی قرار می گیرد.»
این مشاور در ادامه گفت: «سومین علت سردمزاجی زنان عوامل مرتبط با آسیب های فردی است. برداشت منفی از تصویر بدنی نقش موثری در شکل گیری این اختلال دارد. معمولاً زنان بیش از مردان درگیر این تصور هستند و فکر می کنند از نظر اندامی، جذابیت های لازم را برای همسرشان ندارند. علاوه بر این، سابقه سوءاستفاده هیجانی یا جنسی، ابتلا به بیماری های روانی مثل افسردگی و اضطراب، ترس از بارداری یا شنیده شدن صدا حین برقراری رابطه جنسی از دیگر مواردی است که باعث بی میلی جنسی در زنان می شود.»
این مدرس دانشگاه با تاکید بر اینکه عوامل فرهنگی و تربیتی نیز در بروز چنین اختلالی بی تأثیر نیستند، ادامه داد: «گاها نگرش منفی زنان نسبت به مسائل جنسی منجر به این می شود که فعالیت جنسی را قبیج و گناه بدانند و شرم و حیا، مانع از بیان خواسته و نیازهایشان شود. چنین نگرش منفی ای نسبت به مسائل جنسی، مانع بزرگی جهت ایجاد تحریکات بدنی و حتی خودابرازگری در زنان است و باعث می شود فرد حتی فکر کردن و خیالپردازی جنسی را گناه بداند. ولی با توجه به اینکه مهم ترین ارگان جنسی، مغز است و نقش مهمی در رفتارهای جنسی ایفا می کند، هر چقدر که کمتر به مسائل جنسی فکر و مانع خیال پردازی شود، میل ایجاد به برقراری رابطه در فرد کمتر به وجود می آید.»
به گفته این مشاور خانواده، پنجمین عامل مؤثر در بی میلی جنسی زنان، عوامل فیزیولوژیکی است. پایین بودن سطح تستوسترون، ابتلا به بیماری هایی مثل سوءتغذیه، تیرویید، دیابت، تنگی عروق و همچنین استفاده از قرص های ضدبارداری، ضدافسردگی، ضدفشارخون و شیردهی می توانند از عوامل مؤثر در ایجاد اختلال بی میل جنسی در زنان باشند.در صورتی که زوجی احساس می کند، دچار اختلال بی میلی است، بهتر است این مساله را جدی بگیرند. بروز این اختلال می تواند منجر به کاهش روابط عاطفی و صمیمیت در زندگی مشترک شود و عواقب جبران ناپذیری را در زندگی مشترک بر جای بگذارد و حتی ممکن است به قهر و جدایی بین زوجین منجر شوند. بنابراین هر چه زودتر به متخصص مربوطه مراجعه کنند تا اقدام های درمانی لازم با توجه به علل مؤثر در بروز این اختلالات صورت بگیرد.
منبع : سلامانه