مهدی خادمی ناخن جویدن را یکی از شایع‌ترین اختلالات و واکنش‌های روانی دانست که بیشتر در پسران مشاهده می‌شود و افزود: در واقع جویدن ناخن یک واکنش روانی و رفتاری جایگزین برای مشکلات کودکان است.
وی عمده دلایل ناخن جویدن را هیجان‌ها و اضطراب‌های کودک، تنهایی، کمبود ویتامین A، عادت‌های وسواسی و تقلید از والدین برشمرد و افزود: این رفتار بیشتر در کودکان بیش‌فعال، آنان که مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند و کودکانی که دفع ادار غیر ارادی دارند دیده می‌شود.
خادمی رفتار والدین در خانه و معلمان در مدرسه را در جلوگیری از درمان این عادت بسیار مؤثر دانست و عنوان کرد: والدین نباید نسبت به کودک ابراز خشونت و تهدید کرده، روی کارهایش اصرار و پافشاری کنند و یا این عمل کودک خود را برای دیگران تعریف کنند.
وی ادامه داد: در مقابل والدین باید به خوبی رفتارهای کودک خود را زیر نظر گرفته و دلایل ناخن جویدن او را پیدا کنند و در موقع جویدن ناخن با به کارانداختن انگشتان، حواس کودک را از این کار پرت کنند، آنان باید ناخن‌های کودک خود را کوتاه نگه داشته و ناخن‌های سالم را با ناخن‌های جویده مقایسه کنند.
خادمی افزود: با وجود اینکه بیشتر متخصصان درمان اصلی جویدن ناخن را روانی می‌دانند، اما در مواردی درمان‌های دارویی نیز مؤثر بوده و به عنوان درمان مکمل مورد استفاده قرار می‌گیرد.
منبع ایسنا