این اتفاق، ناخواسته به مرور زمان بچه‌ها را به مخفی‌کاری یا بی‌علاقگی به مشورت‌خواهی می‌رساند. پدر خانه شاید متوجه اتفاق‌های خرد و مخفیانه نشود اما به مرور فاصله عاطفی را درک خواهد کرد.
در جریان بودن پدر ولی با استفاده از روش عدم‌مداخله می‌تواند جایگزینی برای این مسئله باشد؛ مثلا پدر از طریق مادر متوجه افت تحصیلی کودک شده اما به‌طور مستقیم وارد نمی‌شود تا راهی برای آینده و دخالت او باقی بماند و به‌اصطلاح کوپن پدر خانه به راحتی نسوزد.
بابا کیف پول نیست
شاید حلقه دوستان بچه‌ها آنها را دائم به توقع بیجا و مصرف‌گرایی وادار کند. اگر مادرها هم در این موقعیت طعم سخت درآمدزایی را نچشیده باشند و اهل تجمل بشوند کم‌کم بچه‌ها خودشان را یک طرف می‌بینند و پدر را یک طرف و دائم تقاضای مالی دارند. این بچه‌ها دلسوزی‌شان به والدین کم میشود.
در این خانه‌ها گاهی خود پدرها با بها ندادن به استراحت خود و چند شیفت کار کردن، به بچه‌ها اینطور پیام می‌دهند: «من فقط وظیفه تأمین مالی خانواده را دارم». پدرها برای یاد دادن فرهنگ تلاش، قناعت و دوری از تجمل باید به حضور فیزیکی خود در خانه بهابدهند تا بچه‌ها از همه خوبی‌های شخصیت پدر بهره ببرند.
در این زمینه مهم‌ترین فردی که می‌تواند از بروز این احساس درباره پدر خانواده جلوگیری کند، مادر خانه است؛ مثلا به بچه‌ها یاد بدهد که توقعات و انتظارات خود را مدیریت کنند تا به پدر فشار مالی وارد نشود و در برابر تأمین هزینه‌ها از طرف پدر از او تشکر و قدردانی صورت بگیرد.
بابا لولو نیست
نقش و جایگاه عزیزی که اسلام برای پدرها معرفی می‌کند با رابطه دوستانه‌ای که لازمه این مدیریت است کجا و این عادت اشتباه که گاهی پدرها وسیله ترساندن بچه می‌شوند کجا؟ جملاتی شبیه به این: «به بابات می‌گم»، «وای به حالت اگه بابات بیاد»، «تو می‌دونی و بابات».
تک‌بعدی کردن پدرها برای تنبیه یا ترساندن بچه‌ها، نوعی ظلم مادرها به پدرها یا ظلم خود پدرها به‌خودشان می‌تواند باشد. اگر به جای ترساندن، حیا از پدر برای فرزندان پررنگ شود در عین بازداری آنها از رفتار خطا محبت بچه‌ها به پدر هم کم نمی‌شود؛
جملاتی مثل «ای وای. مراقب باش بابا ناراحت نشه»، «نکنه دل بابا را بشکنی». حفظ رابطه صمیمانه بچه‌ها با پدر به‌ویژه در دوران بلوغ و برای مصونیت نوجوان از سرکشی‌ها ضروری است.
بابا فرشته نیست
مادرهایی که حفظ شأن پدر را مهم می‌دانند و دائم به خوبی‌های پدر خانواده تاکید دارند ممکن است پدر را یک الگوی تام برای بچه‌ها معرفی کنند؛ اینکه پدر یا مادر با وجود احتمال خطایشان، به‌عنوان الگو مطرح شوند می‌تواند یک افراط باشد و با بروز یک اشتباه، باور بچه‌ها را فرو بریزد و نتیجه عکس بدهد.
بهتر است وقتی از خوبی‌های پدر گفته میشود همیشه اشاره‌ای به این شود که بهترین خوبی پدر اینه که« از عمد کار اشتباه نمی‌کنه، بابا اگه کار اشتباه کنه ناراحت می‌شه، بابا برای کارهای اشتباهش از خدا عذرخواهی می‌کنه.»
منبع: همشهری آنلاین
لینک مرتبط: ۱۰ حقیقت تلخ پدر و مادر بودن که هرگز درباره‌اش صحبت نمی‌کنیم-قسمت اول
۱۰ حقیقت تلخ پدر و مادر بودن که هرگز درباره‌اش صحبت نمی‌کنیم-قسمت دوم