دردهای پشت و گردن می‌توانند باعث بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، درد یا ضعف در دست یا پا شوند. این علایم اغلب نتیجه تحت فشار قرار گرفتن یا تحریک عصب هستند.
در اغلب موارد، علایم خودبه‌خود برطرف می‌شوند، اما اگر علایم شدید بوده یا مدت طولانی‌تری طول بکشند، ممکن است به تست‌های الکتروتشخیصی نیاز داشته باشید. این تست‌ها کمک می‌کنند علت مشکل را دریابید و به پزشک خود نشان دهید مشکل تا چه حد جدی است.
انواع تست‌ها
الکترومیوگرافی یاEMG: این تست برای تعیین علت ضعف عضلانی استفاده می‌شود. یک سوزن کوچک و نازک دورن عضله بازو یا پای شما قرار می‌گیرد.
بررسی هدایت عصبی یاNCS: این تست به ارزیابی کارکرد درست اعصاب می‌پردازد و اغلب همراه با الکترومیوگرافی انجام می‌شود. در طول انجام بررسی هدایت عصبی، الکترودها روی پوست بازو یا پا قرار می‌گیرند. آنها شوک‌های الکتریکی کوچک به اعصاب می‌فرستند. درنهایت، میزان پاسخدهی اعصاب اندازه‌گیری می‌شود.
درماتومالSEP: در این تست، الکترودها و شوک‌های الکتریکی کوچک برای یافتن نورون‌های تحت فشار استفاده می‌شوند.
لازم به ذکر است همه این تست‌ها ایمن هستند، اما جنبه‌های منفی و خطراتی هم ممکن است داشته باشند.
برای الکترومیوگرافی: 1) احساس ناخوشایند قرارگیری سوزن‌ها، 2) زخم یا کبودشدگی عضله، 3) خطر بسیار اندک عفونت.
برای بررسی هدایت عصبی یاSEP: 1) مضطرب شدن پیش از انجام تست، 2) احساس ناخوشایند شوک‌های الکتریکی.
این تست‌ها هزینه‌بر هستند. بنابراین بهتر است از پوشش بیمه‌ای آنها مطمئن شوید.
در بعضی موارد، شما نیاز به انجام این تست‌ها را ندارید:
1- درد پشت یا گردن پس از یک تصادف اتوموبیل: در این شرایط نیازی به انجام الکترومیوگرافی ندارید، مگر اینکه دچار درد، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، درد یا ضعف در دست یا پا شده باشید.
2- هر دو دست یا پا را تست کنید: شما به ندرت نیاز پیدا می‌کنید که تست الکترومیوگرافی را برای هر دو دست یا پا انجام دهید.
3-عصب تحت فشار در گردن یا پشت: بعضی مطالعات پیشنهاد می‌کنند که درماتومال SEP اطلاعاتی فراهم می‌کند که درست و دقیق نیستند. ثابت نشده که این تست کمک کننده است، بنابراین ممکن است بیمه‌ها آن را پوشش ندهند. همچنین، اگر شما عصب تحت فشار داشته باشید، تست بررسی هدایت عصبی را بدون الکترومیوگرافی انجام ندهید. در غیر این‌صورت، منجر به تشخیص نادرست می‌شود.
منبع: روزنامه سپید