به گزارش سلامت نیوز به نقل از زندگی آنلاین، از مشکل تنفسی و محرومیت از یک خواب لذتبخش گرفته تا ظاهر مصنوعی بینی با ردپای اعمال جراحی قبلی، که بینی را در کانون توجه قرار داده، روز و شب این افراد درگیر مشکلات بینی هستند.
بسیاری از این بیماران هر وقت که خود را در آینه می‌بینند و هرشب که با دهان باز می‌خوابند، تأسف می‌خورند که چرا برای انجام جراحی اول عجله به خرج داده و تحقیق کافی برای انتخاب جراح نکرده‌اند و اکنون باید صدها برابر وقت صرف کنند تا شاید به چیزی با فاصله زیاد از شرایط مطلوب برسند. در این شرایط شاید توقع چند درصد بهتر شدن هم برای بیمار یک معجزه محسوب شود.
به طور کلی بیمارانی که برای جراحی دوباره بینی مراجعه می‌کنند، سه دسته‌اند:
دسته اول بیمارانی که به خاطر مشکل تنفس از راه بینی، مانند چسبندگی های داخل بینی یا تنگ شدن بیش از انداز ه سوراخ های بینی مراجعه می‌کنند.
دسته دوم بیمارانی که به خاطر مشکلات در ظاهر بینی مراجعه می‌کنند و این مشکلات در بیشتر مواقع، از برداشتن بیش از انداز ه بافت های بینی ناشی می شوند؛ مانند کوچک شدن بیش از انداز ه بینی که با دیگر اجزای صورت هماهنگی ندارد.
دسته سوم بیمارانی که هم مشکل تنفس از راه بینی و هم ظاهر غیرطبیعی بینی را با هم دارند. متاسفانه بیشتر مراجعه کنندگان در این دسته قرار دارند و این موضوع رابطه تنگاتنگ عملکرد سالم بینی با فرم طبیعی آن را نشان می‌دهد.
از هرکدام از دو دسته اول مراجعین جراحی دوباره بینی، یک نمونه رایج آنها را مورد بحث قرار می‌دهیم.
بیمارانی که با تنگی دریچه بینی برای عمل مجدد مراجعه می‌کنند:
تنگی دریچی بینی شایعترین و مهم‌ترین عارضه تنفسی در بینی‌های عمل شده است. در جراحی پلاستیک بینی ، تغییرات دریچه بینی حتی در مقیاس میلیمتری ، می‌تواند سلامت بینی را به خطر اندازد. به طور کلی، در مدخل بینی دو دریچه وجود دارد: دریچ ه خارجی( همان سوراخ‌های بینی هستند که ممکن است در عمل جراحی بینی بیش از حد کوچک شده باشند و موجب ایجاد مشکلات تنفسی شوند)و دریچه داخلی بینی (که در بخش درونی تر سوراخ‌های بینی قرار گرفته و باریک ترین قسمت بینی است). بنابراین چنانچه جزئی ترین تنگی در دریچه داخلی روی دهد، در مقاومت آن نسبت به جریان هوا تغییرات شدیدی ظاهر خواهد شد.
برداشتن بیش از انداز ه غضروف‌های بینی در عمل جراحی، منجر به تورفتگی‌های بیش از حد در قسمت پایینی بینی و ایجاد چاله‌های عمیق در دو سوی نوک بینی می‌شود. این تورفتگی‌های ظاهری، در داخل بینی، خود را به صورت برآمدگی هایی نشان می‌دهد که مانع عبور جریان هوا از دریچه داخلی بینی می‌شود. برداشته شدن بیش از اندازه غضروف‌های بینی در انتهای بخش تحتانی، موجب بسته شدن سوراخ‌های بینی در هنگام دم می‌گردد. دراین حالت، در دریچه خارجی بینی هم اشکال وجود دارد.
اختلال تنفسی ناشی از اختلال دریچه داخلی بینی از شایع ترین عوارض در بینی هایی است که کوچک شده اند.
بنابراین امروزه، در روش‌های جراحی پلاستیک بینی، از برداشتن بافت در ناحیه دریچه بینی اجتناب می‌شود. برگرداندن سوراخ‌های بینی به حالت پیش از عمل، از دشوار ترین اقداماتی است که در عمل جراحی مجدد بینی انجام می گیرد و گاه حتی ممکن است امکان پذیر نباشد. پیشگیری همواره بهتر از درمان است. هیچ گاه نباید از جراح خود درخواست کنید که اندازه بینی را کوچک کند.
به طور کلی در عوارض ناشی از برداشتن بیش از حد بافت‌های بینی، باید این نقصان بافت را به شکلی مناسب جبران نمود. در این حالت، جراح می‌تواند از قسمت‌های دیگر بینی یا بدن، بافت هایی بگیرد و جایگزین بافت از دست رفته کند. این بافت‌ها، پیوند نامیده می‌شوند.
پیوندهایی با ارزش ترند که از خود فرد و در همان زمان برداشته شوند و برای خود او مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال، در فردی که دچار بسته شدن دریچ ه داخلی بینی شده، می‌توان با افزودن پیوندهای غضروفی، تا حدی به باز شدن دریچه کمک کرد. در مواردی که تنگی خفیف تا متوسط دریچه داخلی بینی وجود دارد، می توان این پیوندها را از خود بینی گرفت؛ اما در موارد شدید نیز شاید نیاز باشد که این پیوند از غضروف دنده فراهم شود.
مشکل ناشی از کوچک شدن بیش از اندازه سوراخ‌های بینی، کمی جدی تر است. در مواردی که به علت بیش از حد برداشته شدن پره‌ها، کمبود شدید پوست پره‌های بینی وجود داشته باشد، شاید نیاز باشد قسمتی از پوست گوش به عنوان پیوند مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل در سال‌های اخیر، برش دادن پره‌های بینی و کوچک کردن سوراخ‌های بینی انجام نمی‌گیرد.
باید در مورد امکان برش در قسمت‌های مختلف بدن مثل گوش، سر و قفسه سینه برای برداشتن پیوند به بیمار توضیح داده شود.
بیمارانی که برای جراحی مجدد نوک بینی مجدد مراجعه می‌کنند
یکی از پیچیده‌ترین قسمت‌های جراحی مجدد بینی را جراحی نوک بینی تشکیل می‌دهد. نوک بینی ساختمان پیچیده ای مرکب از پوست، بافت همبندی، عضلات و داربست غضروفی دارد. نسبت و میزان این بافت‌ها در افراد مختلف، فرق می‌کند و هر فرد، ساختمان ویژه ای در نوک بینی خود دارد.
بسیاری از جراحی‌های قبلی که به روش‌های قدیمی برداشت بافت‌ها انجام می‌شده‌اند، ارتباطات طبیعی این بافت‌هارا بر هم زده و بافت اسکار و فیبروز جایگزین بافت سالم بینی شده است. تغییرات ساختاری شدید ناشی از جراحی‌های قبلی و همچنین پیچیدگی فرآیند التیام بافت های نرم نوک بینی، طی گذشت زمان، جراحی مجدد نوک بینی را به یکی از پر مشکل ترین قسمت‌های جراحی پلاستیک بینی تبدیل کرده است.
جهت باریک کردن نوک بینی، در روش‌های سنتی قسمت هایی از غضروف نوک بینی را بر می داشتند تا حجم نوک بینی کاهش یابد. در روش‌های جدید، نوک بینی را می‌توان با نزدیک کردن بافت‌ها به یکدیگر و بدون برداشتن حتی یک میلیمتر از بافت اصلاح نمود. در هر صورت، حین جراحی پلاستیک بینی، جراح باید دقت زیادی به خرج دهد تا این داربست غضروفی که وظیف ه حمایت و نگهداری را بر عهده دارد، تضعیف نشود.
بیش از اندازه برداشتن این غضروف‌ها در جراحی، منجر به تورفتگی بیش از حد نوک بینی و ایجاد چاله‌های عمیق در دوطرف نوک بینی می‌شود. اگر میزان برداشتن بافت باز هم بیشتر باشد، سبب افتادگی پره‌های بینی و بسته شدن سوراخ‌های بینی در هنگام عمل دم خواهد شد. از طرفی، برداشتن بیش ازانداز ه این بافت‌ها، موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و نمای بینی خوکی شکل می‌شود. در صورت بروز چنین مشکلاتی، گذشته از ظاهر نامتناسب بینی، در اکثر موارد تنفس از راه بینی نیز دچار اختلا ل می‌گردد.
عمل جراحی برای اصلاح اشکالات پیش آمده ناشی از عمل های جراحی پیشین، به مراتب دشوارتر از عمل جراحی بار نخست است، چراکه برداشتن بافت آسان تر از افزودن بافت است؛ آن هم در بینی ای که پیش از این یک بار بافت‌های آن را برداشته اند. در بسیاری موارد لازم است برای جبران بافت‌های ازدست رفته، از مناطق دیگر پیوندهای غضروفی تهیه شود. حتی با انجام بهترین جراحی‌های ترمیمی معمولاً مشکلات ایجادشده تنها به طور نسبی قابل اصلاح خواهند بود.
چند نکته مهم در مورد جراحی‌های دوباره بینی
دست‌‌کم یک سال زمان لازم است تا بتوان جراحی دوباره بینی را انجام داد و دست زدن به بینی زودتر از زمان مذکور ممکن است مشکلات بینی را تشدید کند.
برای اشکالات جزئی بهتر است حتی الامکان از جراحی دوباره امتناع کرد؛ زیرا خطر جراحی دوباره بیشتر از جراحی اول و احتمال روندهای غیرقابل پیش بینی نیز بیشتر است.
جراحی دوباره بر روی بینی که به روش‌های برداشت بافتی عمل شده بسیار مشکل‌تر از عمل اول است. زمان این جراحی‌ها و بیهوشی آنها‌ها طولانی تر است و جراح باید تمام تمهیدات لازم جهت حصول حداکثر نتیجه را به کار گیرد.
در تمام این بیماران ارزیابی‌های بسیار دقیق تشخیصی، شامل انجام روش‌های تصویربرداری، اندوسکوپی تشخیصی بینی و آزمون‌های بررسی راه هوایی بینی ضروری است. صرف زمان کافی جهت اقدامات تشخیصی، احتمال رسیدن به نتیجه مطلوب را بیشتر می‌کند.
باید در مورد امکان برش در قسمت‌های مختلف بدن مثل گوش، سر و قفسه سینه برای برداشتن پیوند به بیمار توضیح داده شود.
در مورد معضل جراحی‌های دوباره، پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. عمل جراحی پلاستیک بینی، عملی نیست که فوری در مورد آن تصمیم گیری شود. فقط یک بار امکان دارد این عمل خوب انجام شود؛ بنابراین بیماران باید با بررسی‌های دقیق و تحقیق لازم و صرف وقت در مورد انتخاب جراح، احتمال عمل جراحی دوباره را به کمترین مقدار ممکن برسانند.
منبع: سلامت نیوز
جراحی زیبایی بینی برای نوجوانان مضر است؟