عفونت چه بخش هایی از مجاری ادراری را بیشتر درگیر می کند؟
عفونت های ادراری را به دو گروه عفونت های سطحی و عفونت های عمقی تقسیم می کنند. عفونت های سطحی پوشش سطحی داخل سیستم ادراری یا مخاط را درگیر می کند و بیش از نود درصد عفونت های این دستگاه را شامل می شود. درحالی که عفونت های عمقی درگیری بافت های عمقی کلیه ها، پروستات و بیضه را باعث می شوند. در عفونت های عمقی، بیماران معمولاً تب شدید و حال عمومی بدی دارند.
آیا شیوع عفونت های ادراری در زنان و مردان یکسان است؟
خیر. در سنین زیر سه ماهگی، عفونت های ادراری در پسرها بیشتر از دختران است، و پس از آن، شیوع عفونت در زنان سی تا پنجاه برابر مردان است. علت آن کوتاه و مستقیم بودن مجرای ادرار در زنان است که در نتیجة آن، میکروب ها به سادگی با عبور از مجرا به مثانه می رسند و عفونت سطحی ایجاد می کنند.
بی توجهی به عفونت های ادراری چه پیامدهایی به دنبال دارد؟
جواب: اهمیت عفونت های ادراری در آن است که اگر دیر تشخیص داده شوند یا بد درمان شوند، عوارضی در بیمار ایجاد می کنند که در بعضی مواقع منجر به از کار افتادن کلیه ها می شوند، به طوری که تعداد زیادی از بیماران همودیالیزی ثانویه در نتیجة عفونت به این روز افتاده اند. البته عفونت های ادراری سطحی و بدون تب آسیب جدی به کلیه ها نمی رسانند، ولی عفونت های عمقی مخصوصاً به همراه بیماری های زمینه ای دیگر مانند سنگ، انسداد مادرزادی در مسیر ادراری، مثانه عصبی، و برگشت ادرار از مثانه به کلیه ها قادر به تخریب کلیه ها و نارسایی کامل آنها هستند.
به طور کلی میکروارگانیسم ها چگونه وارد دستگاه ادراری می شوند؟
جواب: در نود درصد مواردِ عفونت های ادراری، میکروب ها از راه مستقیم و عبور از مجرای خروجی ادرار به مثانه می رسند و عامل آن میکروب های روده ای هستند که در ناحیة اطراف مجرا وجود دارند و ندرتاً ممکن است از مثانه به کلیه برسند و ایجاد عفونت عمقی کلیه (پیلونفریت) بکنند. در موارد دیگر، میکروارگانیسم ها از یک کانون عفونی به خون وارد می شوند، سپس به کلیه ها، پروستات یا بیضه ها می رسند و ایجاد عفونت می کنند. در موارد بسیار نادری، عفونت از طریق سیستم لنفاتیک منتقل می شود.
عفونت های ادراری با چه علائمی همراه است؟
جواب: اصولاً علائم شامل دو دسته هستند: علائم ناشی از تحریک و التهاب سیستم ادراری که بر حسب محل عفونت متفاوت است، و علائم عمومی عفونت در بدن که شامل بی اشتهایی، تهوع، استفراغ و غیره است. در ضمن، علائم در کودکان و بزرگسالان متفاوت است؛ ولی علائم مشترکی در عفونت های ادراری وجود دارد که باید همه افراد به آن آگاه باشند، این علائم عبارت اند از:
1. سوزش ادرار و تکرر ادرار که به علت تحریک مثانه در اثر عفونت و التهاب ایجاد می شود، همچنین تحمل کم مثانه که در کودکان و گاهی بزرگسالان ممکن است منجر به بی اختیاری ادراری شود.
2. تغییر رنگ ادرار به صورت کدر یا خونی شدن ادرار که معمولاً بیماران را به وحشت می اندازد؛ درصورتی که عفونت سطحی و سادة مثانه نیز ممکن است در اثر التهاب مخاطی باعث پاره شدن مویرگ خونی شود و ادرار کاملاً قرمز و خونی بشود که با درمان عفونت بلافاصله بهبود می یابد.
3. تب و لرز و تهوع و استفراغ که در عفونت های ادراری افراد زیر یک سال و همچنین عفونت های عمقی کلیه ها، پروستات و بیضه ها در افراد بزرگسال شایع است.
4. کاهش و توقف رشد در کودکان. مادران در صورت وجود چنین علامتی باید برای بررسی عفونت ادراری به پزشک مراجعه کنند.
5. درد پهلوها که در عفونت های عمقی کلیه ها بسیار شدید و همراه با تب و لرز و تهوع و استفراغ است.
6. اشکال در ادرار کردن و احتباس ادراری که در عفونت های مثانه و پروستات و مجرا ممکن است دیده شود.
لطفا ادامه مطلب را در پاسخ به پرسش هایی در رابطه با عفونت های ادراری در زنان و مردان (قسمت دوم) بخوانید
منبع: سایت پزشکان بدون مرز
لینک مرتبط: آیا رابطه جنسی هنگام عفونت دستگاه تناسلی زنانه خطرناک است؟
عوامل موثر برای درمان عفونت واژن