این مطالعه که قسمتی از یک کارآزمایی در حال انجام چندمرکزی و آینده‌نگر است، دریافت که تست IsoPSATM می‌تواند همچنین به افتراق بیماری با خطر بالا و خطر پائین، و وضعیت‌های خوش‌خیم نیز بپردازد.
تست PSA کنونی، علیرغم استفاده گسترده از آن، بر استراتژی‌های تشخیصی اتکا اختصاصی بودن آن برای سرطان اندک است. اندکی برای سرطان دارند، به طوریکه فقط 25 درصد از مردانی که به دلیل PSA بالا تحت بیوپسی قرار می‌گیرند، واقعا مبتلا به سرطان پروستات هستند و از سوی دیگر، نمی‌تواند تهاجمی بودن بیماری را نیز تعیین کند.
تست IsoPSATM، سرطان پروستات را به روش جدیدی کشف می‌کند. درواقع، این تست تغییرات ساختاری مولکولار را در بیومارکرهای پروتئینی جستجو می‌کند. تست مذکور می‌تواند سرطان را با شناسایی این تغییرات ساختاری تشخیص دهد، در حالی که تست‌های کنونی به‌طور ساده فقط غلظت پروتئین را در خون بیمار اندازه می‌گیرد.
البته جای شکی نیست که تست PSA یکی از موفق‌ترین بیومارکرها در تاریخ پزشکی است، اما محدودیت‌های آن هم به خوبی شناخته شده است. حتی تست‌های تشخیصی سرطان پروستات که در حال حاضر در دسترس هستند، بر بیومارکرهایی بسنده می‌کنند که تحت تاثیر عوامل فیزیولوژیکی غیرمرتبط با سرطان هم قرار می‌گیرند. اما نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد استفاده از تغییرات ساختاری در پروتئین PSA برای تشخیص سرطان اثربخش‌تر بوده و می‌تواند به پیشگیری از انجام بیوپسی‌های غیرضروری در افراد با خطر کم کمک کند.
کارآزمایی بالینی که در این زمینه انجام شده، تا به امروز در 6 مرکز درمانی و با حضور 132 بیمار به سرانجام رسیده است. این تست توانایی IsoPSA را برای افتراق بیماران، با و بدون شواهدی از سرطان تائید شده با بیوپسی، سنجیده است. همچنین دقت تست را برای افتراق بیماران مبتلا به سرطان با درجه بالا (Gleaso- > 7) و درجه پائین (Gleaso- = 6) و یافته‌های خوش‌خیم پس از بیوپسی پروستات با هدایت سونو سنجیده است.
نتایج نهایی حاکی از آن بودند که جایگزینی شاخص ترکیبی بر پایه ساختار IsoPSA به جای PSA استاندارد می‌تواند دقت تشخیصی را بالا ببرد. همچنین در مقایسه با تست PSA سرم، IsoPSA هم در حساسیت و هم در اختصاصیت عملکرد بهتری از خود به نمایش گذاشته است.
در مجموع می‌توان اینطور نتیجه‌گیری کرد که این تست به تنهایی می‌تواند به‌طور قابل اعتمادی تغییرات ساختاری را در پروتئین PSA شناسایی کند که با حضور یا فقدان سرطان پروستات و تهاجمی بودن آن همخوانی بالایی نشان می‌دهد.
منبع: روزنامه سپید